Küçücük çocukların başına gelenlere mi üzüleyim, insanların bu kadar iğrenç olmalarına mı? Olayların gerçek olması insanın o kadar çok canını acıtıyor ki bir baba evladına bir abi kardeşine bir dede torununa ellerini sürmeleri o küçücük dünyalarına dokunmaları o yaşadıkları olaylar o kadar çok zorlanarak okuduğum bir kitap oldu ki aklımdan çıkmayan cümlelerden sadece bir tanesi ise “ Bahçenize diktiğiniz bir ağacın ilk meyvesini başkasına verir misiniz” bu nasıl bir zihniyet bu nasıl insanlık aklım almıyor...
