Sevgi neydi?
Sevgi iyilikti. Dostluktu.
Sevgi emekti.
Kitap boyunca bu sözleri aradım lâkin içerisinde geçen böyle bir bölüm yoktu.Ama şunu da belirteyim ki kitabın tamamının özetinden bu cümleler çıkıyordu zaten ortaya..
Filmini kitabını okumadan izlemişizdir hemen hemen hepimiz.İlyas yine İlyas,Asya Asel ama.
Aytmatov’un en bilinen,klasikleşen temel bir eseridir bu.Filmi ile ister istemez kıyaslayınca ben kitapta duyguların yaşantıların daha derinlemesine işlenmesini beklerdim.Daha yoğun bir duygu aktarımı olabilirdi açıkçası.Duygular biraz yüzeysel geçilmiş.
Biz kadınlar…Nerde bizi üzecek,kıymetimizi bilmeyecek,yıpratacak,yoracak erkek varsa genelde gider ona vurulur,aşık oluruz.Kalbimiz böyle erkeklere çarpar çoğu zaman.Hak etmedikleri halde uğrunda fedakarlıklar yaparız,kendimizden veririz;sonuç ya terk edilmek,ya hüsran,hayal kırıklığı ve bilimum çile,üzüntülü durum..
Oysa ki bizi mutlu edecek değer bilip el üstünde tutacak erkekler hep burnumuzun dibindedir görmeyiz;karşımıza çıkar zaman zaman ilgimizi çekmez bile.Karar bizimdir,ya aşkı seçip yerlerde sürünerek kahır ehli olmak,ya da bize değer vereni seçip huzurlu dingin makûl bir yaşamın kollarına bırakmak kendimizi..
Bu hikaye,bu kitap da tam olarak bu olayın,iki türlü ihtimalin de yaşanmış şekli..
Birbirine aşık iki insan,ama karın doyurmayan,sonunda ayrı yollara düşen bir aşk hikayesi..
Hüzünlü,buruk,kırık ve yaralı..
