Bir gidip bir gelerek durmadan
Ay ışığını soluyan ey deniz ey o denizin dibi
Sonra büyüten yalnızlığını kanayan yalnızlığa
kalbim gibi.
Sonra ansızın gider , o sadece gider ardından nasıl bir ruh bıraktığınının farkında olmadan. Öğrettiği her şeyin yalan olduğunu anlarsın . Dünyanın o kadar güzel bir yer olmadığını , umut etmenin , hayal kurmanın aptallık olduğunu, gülüşlerin sahte olduğunu fark edersin . Gözyaşlarına sığınırsın bir kez daha seni daha değiştirmeye gelmediği günlerde ki gibi bir adam gelir sana aski öğretir, ardından bakmadan giderken de yalnızlığı. Bir adam gelir sana cok şeyi öğretir ama ne ask kalır ne de sevgi hüzün kalır, yalnızlık, kırgınlık, çaresizlik, kısacası bir adam gelir önce değiştirir seni sonra ağzına sıçar gider o yüzden kimseye bağlanmak istemiyorum...
Yok oluyordu büyürken, yeni bulgularla.
Dirençlerinde boşalıyordu var sandıkları.
Sayfa 144Kitabı okuyor
Tutsaklığımız nasıl başladı bilinmez
Paslı demir kapılar kapandı üstümüze
Taş duvarlarda kayboldu boğuk seslerimiz
Çaresizliğimizi bize aynalar söyledi
inanmadık Kuşatıldık ansızın kederle ayrılıkla
Aman vermez karanlıklar sardı dört yanımızı
Yalnızlık bir ağrı gibi çöktü başımıza
Uyuduk bir daha uyanamadık
Sayfa 70Kitabı okuyor
Geniş, siyah gölgesi hayatımı kaplayan,
Tepemde kanat germiş bir kartaldır yalnızlık.
Kalp çarpıntılarıyla günleri hesaplayan
Bir benim, benim olan bir masaldır yalnızlık.
Gördüm yapraklarımın bir bir döküldüğünü,
Baharda yaşamanın bilmedim nedir tadı.
Gemi yüzü görmeyen bir limanın hüznünü
Kimsesiz gönlüm kadar hiçbir gönül duymadı.
Bir ayna parçasından başka beni kim anlar.
Bir mum gibi erirken bu bitmeyen düğünde?
Bir kardeş tesellisi verir bana aynalar;
Aynalar da olmasa işim ne yer yüzünde?
Şimdi bir derin mavide akşam oluyor
Gök mavi deniz mavi
Mor dağlar yeşil ağaçlar mavi
Bozuk düzen mavi gecelerden sesleniyorum sana Ne opera aryaları
Ne beşinci senfonisi Beethoven'in
Bir yalnızlık marşıdır çalmıyor uzakta Gün ışığı arkamızda kaldı bak Tanyerinde unuttuk gözlerimizi
Gel artık
Hayata yeniden başlayalım
Gel artık
Bu mavilerde kimseler görmez bizi
Sayfa 24Kitabı okuyor
Millet neyse vekili de odur.
Sayfa 122 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
Yüzleşmekten korktuklarımdan kaçarken kendime özene bezene bir yalnızlık kafesi yaptım.
Sayfa 14
"Ne Kadar O Kadar" retoriği
"Ne kadar korku o kadar bunalım,
ne kadar özgüven o kadar başarı,
ne kadar cesaret o kadar özgürlük,
ne kadar vatanseverlik o kadar güçlülük,
ne kadar adalet o kadar huzur,
ne kadar sosyal sermaye o kadar
toplumsal barış,
ne kadar çaba o kadar şans,
ne kadar emek o kadar ücret,
ne kadar sabır o kadar zafer,
ne kadar inanç o
Sayfa 19Kitabı okuyor
