Geceler kurşun gibi iner üstüme birden
Hayalin çıkıp gelir uzaklardan karşıma
Yavuz Bülent Bakiler
Kitap nasıldı diye sorarsanız "er başında duman, dağ başında kış" gibiydi, "üç günlük dünyada hep yahşi yavuz" gibiydi de ne yazık ki "babalar ölüyor ve bir daha hiç kimse insanın adını o kadar güzel ve içten çağırmıyordu..."
Hiç kimse bilmese şair gönlümün
Sende karar kıldığını
Ve içimin şerha şerha yarıldığını
Sen bilsen yeter
~Yavuz Bülent Bakiler
İSTİKLAL MARŞI'NI NEŞET ERTAŞ YAZMIŞ!
Kültür ve Turizm Bakanı Erkan Mumcu'nun evinde, akşam yemeğindeydik. Yemeğin bir de ''sürpriz konuğu'' vardı. Neşet Ertaş. Hiç okula gitmemiş. Küçük yaşta babasının peşine düşüp, saz çalmayı, türkü söylemeyi, kendi deyimi ile ''çığırmayı'' öğrenmiş. Yaş 66 olmuş. Hala ''çığırıyor.''
Seni yaşadıktan sonra anladım
bana sensin mahşer nûru, kol-kanat
içimde şahlanıp duran huysuz at
dizginsiz gemsiz değil!
Açılın açılın kalabalıklar
içerim zemheri, dışarım bahar
bir alev hâlinde geçtiğim yollar
Hallac-ı Mansur'suz, Keremsiz değil!
Uzakların daha uzaklarına
büyük zaferlerin nur tabakalarına
seni yazdım ebemkuşaklarına
ellerim çâresiz, kalemsiz değil!
Yavuz Bülent Bakiler
Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
Sen dolsan yeter.. Yavuz Bülent Bakiler
Millet, uzun tarihî olaylar ve toplumsal yaşayışı içinde, binlerce yıllık imanın, kanın ve duyguların birleşmesi ile yoğrulmuş; ortak değer yargıları hâlinde billurlaşmış ortak davranışlar hâlinde görünmekte olan, haz ve elemi beraber tadan, birbirinden haberi yokken de birbiri gibi olan bir varlıktır. Attilâ’nın misafirlerine altın kaplar içinde yemek ikram ederken, tahta çanaktan tek türlü yemeğini yemesi ne ise, Yavuz Sultan Selim’in yemek usulü de aynıdır. Attilâ’nın Bizans hükümdarına gönderdiği mektubun edâsı, üslubu, hitap tarzı ne ise, Kanunî’nin François’ya gönderdiği mektubunki de öyledir. İşte millet, bu ayniyet ve devamlılıktır.