kendi elimizle kurduğumuz gurbetten daha zor bir sürgün yoktur
yaşasak da, yaşamasak da umuda ve sonbahara hüküm ki: gülün saltanat devrinden
ne sevdikse bugünden
ve ne kaldıysa dünki
acıyı yakuta döndürsün
hüznü döndürsün elmasa
akşam en güzel masaldır çünki iyi anlatılırsa
doğru olan herşeyde biraz öfke, biraz yılgınlık vardır
doğunun kadınları
biz batan güne sahip çıktığımızda ay, bitlis'te sarı tütün
ya da bir akarsu imgesi
gibi yiğit ve bütün
bir ağıttır
kadınlarımızda onlar hüznü bir çeyiz
işte doğu, ki orda herşey
kendini yineliyor batarak
orda herşey batıdan batıyor
ve bir ayışığı dahil olup gülümsememize o doğu ki daim düşen bir yaprak
yahut utangaç bir yakut ile tartıla tartıla incelen sözün çıkarır nakşını gözlerimize
o doğu ki simyacısıdır
siyaseten katledilmiş bir gülün
yahut bir çilehaneye benzeyen yüzümüzün ve sevgili, gam sultanıdır orda
yani doğuda, solgun bir melametle doğan bükük boynuyla gecenin ve gündüzün
ve şairler ki sevda askerleridir
kızıl bir kadife kadar mağrur
yahut bir şayak kadar hırçın
ve vakur
gönlümüzün
Gamına gamlanıp olma mahzun,
Demine demlenip olma mağrur
Ne dem baki ne gam baki, ya Hû!
|•Yavuz Sultan Selim
şimdi nedense her şeyde ansızın dağılan kelebek tadı
biliyorsun, en bakımlı bahçe sessizliktir
gülüşler oraya sürgün edildi acıların kardeş olduğunu kimse anlayamadı
sevdalarda olsun, ilkyaz ölümlerinde olsun geçit vermeyen akarsu olmaz
gülün kendini işlemek için
çırağı ya da ustası yoktur
çocuklar! bağışlayın beni
sözlerimi boz üveyiklerin
hırçın tuzuna batırıp bakın
hüzünden daha kötü bir yolaçıcı olabilir mi?
şimdiye kadar olmadı
ama şimdi, nedense, her şeyde ansızın dağılan kelebek tadı
hüzün ki en çok yakışandır bize belki de en çok anladığımız..
"Koştuğu, atladığı, durduğu, uzandığı,
Düşüp kaldığı yerlerde gözbebeğim var.
Orda, toz-toprak içinde bir çocuk ağlar,
Burda ben..."
- Yavuz Bülent Bakiler
Çok sevdiğim bu şiirin paylaştığım dörtlüğünü tekrar tekrar dolu gözlerle okudum bugün...
Eskiden ebeveynler matematik, Türkçe, fen vs. başarısı için çaba harcarken şimdi çocuğun kendini koruma, savunma, mahremiyet eğitimine önem vermek zorundalar. Devri suçlamayın, insanlar kötü. Aramızda gizli caniler, ahlâk fakirleri kol geziyor...
Balkan Harbi’nden sonra, felâketin verdiği dehşete, memleketin istikbali için bütün benizleri sarartan endişeler de karışınca, hasta adama her biri kurtarıcı birer deva koşturmak derdine düşen fikir sahipleri arasında bütün meseleleri ortaya döken münakaşalar başgöstermişti:
Türk tarihi Sultan Osman’dan mı başlar, daha evvelden mi? Timurlenk bizden sayılır mı, sayılmaz mı? Osmanlı İmparatorluğu’nun banileri Türk müdürler, değil midirler? Cengiz mi daha büyüktür, Yavuz mu? Tanzimatçılık taklitçi ve zararlı bir ruh mudur, değil mi? Medrese kalmalı mı, kalmamalı mı? Turan mı, irfan mı? Tesettür ve taaddüdü zevcad kalkabilir mi, kalkmaz mı?
Ulema sınıfından bu memlekete ziyan mı gelmiştir, fayda mı? Şiîlik mi, Sünnîlik mi? İslam terakkiye mani mi, değil mi?
Lâtin harflerini alalım mı, almayalım mı? Arap ve Acem kültürlerinden tecrit edilen bir Türk’ün medenî bir kıymeti kalır mı, kalmaz mı?
..
sözde senden kaçıyorum
dolu dizgin atlarla ..
* Yavuz Bülent Bakiler
🐎☘️ 🐈
Sözde, senden kaçıyorum dolu dizgin atlarla,
Bazen sessiz sedasız ipekten kanatlarla,
Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla,
Karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla…
Adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarla,
Yüreğimin başına noktalarla, hatlarla,
Başbaşa kalıyorum sonunda heyhatlarla,
Sözde, senden kaçıyorum, doludizgin atlarla…
Ne olur bir gün
Dünya nimetlerini ömrü boyunca hor gören Buda nefis bir domuz kızartmasını tıkabasa atıştırdığı için göçüp gitmiş. Tarihçi böyle söylüyor. Güneşte leke arayan küçük adamın uydurduğu bir yalan mı bu, bilmiyorum. En yavuz ermişlerin, en çetin kahramanların zaman zaman nasıl çamurlaştıklarını görmek, küçük insanlar için hain, buruk ve zehirli bir teselli.
Sayfa 53Kitabı okudu
