Küçük bir teşekkür
Geçenlerde 
Vefa Karagöktaş bana dinlenmek ile ilgili bir soru sordu. Dinlendiğim kitabı da kapsıyordu bu soru ki ben kitap değil, kitaplar şeklinde cevapladım soruyu. 
Mustafa Kutlu'nun kitapları beni dinlendiriyor dedim, ki hakikaten de öyle.
Yine hoşuma giden kelimeler de soruldu bana. Onlar da hemdem ve temaşa idi. Bunun yanısıra 'nahif', 'latif', 'neşe', 'asude' diğer hoşuma giden kelimeler. Bütün bu kelimeleri kapsayan kitapların yazarı nasıl dinlendirmez insanı? 
Bahadır Yaldız da Kutlu'nun dinlendiriciliğinden bahsetmişti. Onun gibi Mustafa Kutlu okuyucuları anlar ne demek istediğimi...
Şimdilerde kelimelerinde dinlenebildiğim, hayattaki hoşlukları hatırlatan 
Fatma Barbarosoğlu'nun kitapları da bu soruya cevap olarak verilebilir benim için. 
Şermin Yaşar öyküleriyle, Mustafa Kutlu düşündüren ve dinlendiren olay örgüleriyle, Fatma Barbarosoğlu da denemeleriyle benim yazma teşebbüslerime ilham olan üç yazar oldu, oluyorlar. Bu vesileyle onlara teşekkür etmek istedim. Yalnızca onlara değil okur-yazar kardeşlerim Bahadır Yaldız ve Vefa Karagöktaş'ya da teşekkürler.
Bunun en çarpıcı örneği Deir Yasin oldu. 9 Nisan 1948'de, Nazilerin Oradour'da uyguladıkları yöntemin tıpatıp benzeriyle, O köyün (erkek, kadın, çocuk, yaşlı) 250 sakinini, elebaşları Menahem Begin "İrgun" çeteleri tarafından katledildi. İsyan: İrgun'un Tarihi kitabında Begin, "Deir Yasin 'zaferi' olmasaydı İsrail Devleti olmazdı diye yazar. (İngiliz baskısı, s. 162)
İsrail Sorunu
Yusuf
@_gnothiseauton
·30 Nisan 14:50
29 Kasım 1947 tarihli paylaştırma kararı ile Filistin'de İngiliz mandacılığının resmen sona eriş tarihi olan 15 Mayıs 1948 arasında siyonist çeteler, yafa ve Akka gibi Araplara verilen bölgedeki arazilere de el koyarlar.
Ne var ki siyonist devlete o kadar Toprak da yetmiyordu. O yüzden de yerli halkı işçi olarak kullanmak gibi geleneksel bir sömürme maksadıyla değil de yerli halkı Sürgün edip oralarda göçmen Yahudilere yerleşim birimleri açmak için sahip ve sakinlerinden o toprakların boşaltılması gerekiyordu.
Siyonist devlet bu hedefe ulaşmak için, gerçek bir devlet terörizmi başlattı, yani Filistin halkına karşı hakiki anlamda "pogromlar/katliamlar" yürüttü.
TimaşKitabı okuyor
Kimseye iç âlemini açma
Gizli tut
Yan ama tütme
İbn-i Haldun
Öncelikle tanrıya inanan (tengrici) birisiyim. Yaratıcının varlığı kanıtlanamaz. Sadece inanılır. Bu şekilde de kimseyi inandıramazsınız. Tersine yazar komik duruma düşüyor.
K E R E M ✓
@bitirhakem
·30 Nisan 10:58
Tanrı varsa neden oradan başını çevirip geçiyor? Sakın Tanrı bir Tanrıtanımaz olmasın?
Can YayınlarıKitabı okuyor
Ben, kendi kendimi bütünüyle mahvettim. Artık kendimi kıyaslayabileceğim herhangi bir şey var mıdır; ahlak kuralları filan? Bana faydası olacak hiçbir ahlak kuralı yoktur artık. Hele böyle bir durumda ahlak dersleri kadar yersiz bir şey olamaz. Ah, şu kendini beğenmiş tipler! Böbürlene böbürlene sana nasihatler vermeleri! Şu anki durumumun iğrençliğini ve pisliğini en az kendileri kadar bildiğimi bilselerdi, o koca dillerini sallamaktan vazgeçerlerdi. Bana bilmediğim ne söyleyebilirler ki? Benim sorunumla ilgili ne bilebilirler ki?
Yazar - Fyodor Dostoyevski
Zaman kaderdir. Zaman işlerken insan Tanrısallığını kullanır kaderini anbean yazar. Kağıtta kalem de insanın elindedir. Her sabah tertemiz bir sayfa açılır kimisi korktuklarını yazar kimileri geçmişteki deneyimlerini. Hayat bu, zaman işliyor. Kaderini yazarken elin titremesin.
Gökten Gelen/Agartha
Kimi yazar derdini anlatır , kimi de yazar dert onu anlatır ...
Franz kara
-Alaca bir at koşar içimde zamansız, mekansız, nefese doğru… diye yazar ve sona doğru gelince;
“At vuruldu, içim paramparça, Rüveyda” der!
Bilen bilir, bu bir ölümdür.. 
Nurullah Genç
canı isteyince insan, kendine hizmet eden bir tarih yazar
canı ister ve evinden çıkmadan hayatını mahveder*1
Adam Phillips kitabında şöyle yazar;
bir şeyi cezalandırma korkusuyla yapmakla, yanlış olduğuna inandığımız için yapmamak arasında büyük bir fark vardır. Yani suçluluk duygusu illaki insanın değer verdiği şeylere dair bir ipucu sunmaz. Sadece insanın neden ve kimden korktuğuna dair iyi bir ipucu sunar. Gözdağından doğan ahlak ahlaksızlıktır.
Ve ekler:
Boğmaya yeltendiğimiz her tür dürtü zihinde kuluçkaya yatar ve bizi zehirler.
Tanıdık geldi mi?
Dostoyevski Suç ve Ceza kitabında şöyle izah eder: Suçluluk hissi yoktur, yalnızca yakalanma korkusu vardır.