Ayrilk acı, çok acıydı. Bütün benliğimin bu toprakta kök salmış oldugunu, yalniz bu toprakta bu insanlar arasındasında yaşayabileceğimi simdi, belki de ilk defa olarak anlıyor; içimin neden koptuğunu, geride neyimin kaldığını şimdi öğreniyordum.
Ne zamandır kaçtık, yurdu terkettik, siz de kaçmayınız, gidin, gidin! Kırım'ın sevgisini, Kırım için dökülen kanları, gözyaşları, Kırım'ın acısını beraberinize alın, kalplerinizde götürün! Türk dünyası geniştir, gidin! O güneşin doğduğu yerlerde kalplerimizi Türk kardeşlerinize açın, söyleyin onlara: Biz hayatta hıyanetlik nedir, küfür nedir bilmedik, deyin. Hak ve adalete inandık, deyin. Çalmadık, yakmadık, öldürmedik, düşmanlarımızın her zulmüne katlandık, deyin. Düşmanlarımızı da insan sandık, ama başımıza neler getirdiler, deyin. Ne felâketlere uğradık, deyin. Anlatın, anlamalı onlar, bizim akıbetimize uğramak istemezlerse anlamalı onlar. Anlarlar.
Yazarın okuduğum ilk kitabı. Çok gerçekçi bir roman olduğu muhakkak. Fakat romanın sonunda anılarını yazan askerin son bölümünde alman ordusuna katıldıktan sonra ve savaşın bitiminden sonra kaçış hikayesi arasında büyük boşluk var.