Sanatın tesirine maruz kalan insanlar tam olarak ne hissederler? İnsan aklının o büyüleyici gücünü mü, yoksa her zaman içimizde var olan fakat duygusal bir şeyin, bir müziğin, bir şiirin, hayal meyal hatırladığımız bir anınızın ya da bir kokunun etkisiyle canlanan tahrik edilmiş mutlu yaşam arzusunu mu?
İşte böyle geçip gitti çocukluğumdaki yalnızlığım.Bir keresinde bir sonbahar gecesi nedense uyanıverdim ve odada gizem dolu bir loşluğun var olduğunu duyumsadım.Perdesi çekilmemiş camdan, yalnızlığının ve hüznünün göksel güzelliğiyle çiftliğin üstünde asılı duran solgun sonbahar ayını gördüm.
Yıldan yıla, hatta giderek günden güne, gizliden gizliye beklediğin tek bir şey var: Mutlu bir aşk! Bunu beklersin, bunun gerçekleşeceği umuduyla yaşarsın aslında ama her şey boşunadır...