Kitabı başta elime aldığımda, sanırsam Fareler ve İnsanlar'ın hayatı veya ortak özellikleri; duygusal bağlamları ile ilgili bir roman olacağını düşünmüştüm. Çok normal zira Steinbeck ile ilk tanışmamdı.
"İnsanın iyi olmak için akla ihtiyacı yoktur" cümlesi Fareler ve İnsanlar eserini özetliyor diyebilirim. Çünkü büyük vücut ölçülerine rağmen saf sevgi, sıfır kin-nefret, istemeden yapılan 'kötü şeyler'.. Ancak bir karakter bu kadar acınası, saf, zavallı ve hâliyle güzel oluşturulabilirdi. Bu spesifik bir örnek olduğundan diğer karakterlere değinmeyeceğim.
Sonlara doğru bol dramalı bir sahne canlandı kafamda, sineması olsa tüm seyirciler hüngür hüngür gözyaşı dökerek çıkardı salondan eminim.
Bazen iyi (saf) insanların sonu böyle de olabilir dedirttirecek türdendi. Bazen dünya onlara fazladır ya hani, onlar cennetin en güzel köşelerinde yerleri hazırdır. İşte Lennie, tam da öyleydi.
Keyifli okumalar dilerim.