Aile çatısı altında hayatı paylaştıklarınızın sizi sevmesini, değer vermesini ve şefkat göstermesini beklersiniz. Bu beklenti gerçekleşmediğinde sığınağınız bambaşka hayatlar olur. Belki de yaptığınız en büyük hata budur.
Anlatsam. Sever misin ya da hisseder misin.? Yapayalnız bıraktığın acıyı. Sadece soruyorum. Özleseydin döner miydin tekrar.? Başını omzuma yaslayıp hayaller kurar mıydın benle.?
Anlatamıyorum.
Olmuyor.
Seviyorum ama hala yalnızım.
Bir yanım eksik. Bir yanım paramparça...
Tek başıma yalnız kaldığım zamanlarda ağlıyordum. Kimseler bilmesin, kimseler duymasın diye. Meğer dökülen gözyaşlarım senden sorumlu tutulmuş. Kimin ahında kalmışsan, onu telafi etmene gerek yok. O seni çoktan affetmiştir. Yalnız bir sorun var ki; “İnsan insanı affeder de, kendini affetmekte zorluk çeker.”
Aradan aylar geçiyor. Kendimi toparlamaya başlıyorum kitabın arasında kalmış bir resmin çıkıyor tekrardan. Yoruldum mu.? Bazen yorulduğumu bile hissedemez oluyorum. Bütün hislerimi sen giderken yok oldu. Ah kadınım ben sende en çok neyi öğrendim sen giderken; “Deli gibi sevdiğin kadının bir kere bile aklına gelmemek, ölmekten daha beterdir.” Sen gittikten sonra... yani hersey bitirip çektikten sonra sildim seni aklımdan... 🎈
Hoşçakal... bir daha kalbim kalbine komşu olmaması dileğiyle...💫
İDRİS KAYAN ✍🏻✍🏻