Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Zehra Yalçin
Zehra Yalçin
@zehra_yln
Adıyaman/Kahta
52 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Bir psikiyatri dersi almış olan biri olarak tüm bilgilerimin yerlerine oturduğunu hissettim. İnsanın duygularını bastırmasının ne kadar kötü olduğunu ve o kadar derine gömdüğümüz şeyleri gerçekten yok saymamızın Nelere sebep olacağını anlatan film gibi sahneleri gözünüzün önüne getiren etkileyici bir kitap. Görmezden geldiğimiz sorunları başkalaştırıp hiç var olmamış gibi yaptığımızda , O sorun bir gün özgürlüğüne kavuşmak için bomba gibi patlak verip insanın benliğini unutmasına ,öldürücü şekilde o sorunların var olduğuna inandırmaya zorlandığını göreceğiz. O yüzden bazı şeyler patlak vermeden önce onları hiç kısıtlamamalı ve var olduklarını kabul etmeliyiz. Benliğimizde kaybolmayacığımız günlere...
Ölümsüzlük. Deneylere, filmlere, kitaplara konu olan kelime. Bir yönden mükemmel bir durum bir yandan da çok korkutucu. Tarihe şahit olmak bence harika düşünsenize Fransız ihtilalini , reformu, ölümcül hastalıkları , savaşları, teknolojik gelişmelerin her birine şahit oluyorsunuz aynı bedende . Mükemmel .
Ama bir yandan da berbat bir şey. Sevdiğiniz herkesin ölümüne şahit oluyorsunuz. Onlarla yaşadığınız anılardan uzaklaşmak için sürekli yer değiştirmek zorundasınız . İnsanların sizi tanımaması gerekiyor ki soru sormasınlar ve korkmasınlar. Hayatı yaşıyorsun ama kendini bazı şeylerden soyutlayarak ,bazı şeylerden soyutlayarakta değil insanlardan soyutlayarak. Bunu yaşamak istemezdim. Yalnızlık çok kötü ...
Gayet sürükleyici ve sade bir dille yazılmıştı. Kitabın adını görür görmez okumam gerektiğini anladım çünkü korku kültürü denince aklıma direk Türkiye geldi. Kitapta zaten bundan bahsediyordu. Biz benlik kavramıyla değilde hep toplum kavramıyla yetiştirilmişiz. 2007 de yazılmasına rağmen değişen hiç bir şey olmamış toplumumuzda. Hep toplum ne der diye yaşamaya devam edip kendimizi heba ediyoruz. Bir benlik kavramıyla yaşamaya çalıştığımızda dışlanıp yok sayılmak kalp kırıcı. Kendimizi var etmek için çabalamak çok zor. Çocukluktan beri bize dayatılanlarla savaşmak bizi mahvediyor. Gençliğimizi yaşamamız gereken yaşlarda Kendimizi var etmekle meşgulüz. Teşekkür ederim canım toplumum sizin yüzünüzden hayattan oluyoruz . Umarım bir gün elalem ne der düşüncesinden kurtulursunuz da bizi de kurtarırsınız. Teşekkürler...
Okur Takip Önerileri
O kadar yanlış büyütülmüşüz ki... düşüncelerimizi, davranışlarımızı, karakterimizi biz değil aile, toplum şekillendirmiş. İnanabiliyor musunuz yaa. Evet bunu biliyordum ama kanıtlarıyla görmek beni gerçekten çok üzdü. Çünkü bende böyle büyütülmüşüm maalesef. Benimki hep korku dünyası olmuş . Değer görmemişim hiç bir durumda. Kitap o kadar iletişim detaylarını güzel anlatmış ki hayran kalmamak elde değil. Aile gerçekten insanın hayatını, düşüncesini, karakterini etkileyip yön veriyor. Umarım gelecekteki ailemizde çocuklarımıza korku dünyasını değil değerler dünyasını çok açık bir şekilde anlatır ve gösteririz. Çünkü çocuklarımız bunları hak ediyor.
Çok tanıdık biriyle konuşuyor gibiydim. O kadar akıcı ve sürükleyici bir kitaptı ki beni de içine çekti. Bu yakınlığının sebebi benzeri bir süreçten geçtiğim için. Şu an olmasa da ben pandemi döneminde kendi benliğimi fark edip içime yöneldim . Yazar kadar hızlı olmasa da benimki süreçti gerçi hâlâ öyle. Çünkü kendini fark etmek o kadar kolay bi şey değil. Zamana ihtiyacın var bazı şeyleri sindirmek için ve benim yaşımdaki biri içinde baya bi zaman lazım. Kısacası bu kitap bana beni anlattı. Hoş bir kitaptı . Bir tabak kurabiye yanında kahveyle çok güzel gidecek bir beş çayı kitabı.
Başta gerçekten bir simyacının hayatını anlatacağını düşünüyordum ama okudukça önüme bir çobanın hayalleri çıktı. Enteresan buldum tabi bu durumu ama okumaya devam ettim. Okudukça beni de hayallerine ortak etti. Aslında bir simyacının değilde o çobanın kendini gerçekleştirme yolculuğunda nasıl simyacı olduğunu anlatıyordu. Hepimiz kendi hayatımızın başrolleriyiz ve bu yolculuk kendimizi gerçekleştirdiğimizde nasıl simyacı olacağımıza ışık tutuyor. Umarım evrenin ruhunu yani yüreğini dinlemeyi unutmazsın çünkü o seni simyacı yapacak. Unutma evren senin ruhunda ağzından çıkanlara dikkat et de alınmasın. Hassastır çünkü.... Umarım evrenin ruhunu dinlerken karşılaşırız da birbirimiz gerçekleştiririz....
İlk sayfasından beri beni etkileyen bu kitap gerçekten muhteşemdi. Aslında yaşadıklarımızın hiç biri kader değil de bir olasılık zinciri. Yaptığımız seçimlerle gelecek ihtimallerden birini seçiyoruz farkında olmadan. Hiç bir şeyin tesadüf olmadığına inanan ve bilen biri olarak bunun resmen kanıtlanması beni dehşete düşürdü. Hayret edici bir bilgi yığını vardı.
Epilepsiyi bir hastalık değilde toplum bilincinin farkında olabilecek kişiler olarak yorumlaması gayet etkileyiciydi. Şizofren hastaların aslında toplum bilincinin farkında olan insanlar olması şaşırtıcıydı ve korkutucuydu. Ama her şeye rağmen muhteşem bir kurgu ve hayal gücüydü.
Umarım hayatıma tekrar girmen tüm olasılıklarda vardır. Büyük bir özlemle seni bekliyor olacam. Yanında kitap getirmeyi unutma , elini tutmak için bahanem olur....
Bu kitap bana büyük bir ters köşe yaptı. İlk başta normal bir gerilim , polisiye bir roman gibi başladı. Ama sonra kendimi korku filminin içinde buldum . Orta da bir seri katil vardı ve ben onun bulunmasını bekleyen bir izleyici gibiydim. Ama son sayfalara geldikçe ortada bir seri katil değil kendi menfaatini düşünen gözü aç para için her şeyi yapan insanoğlu çıktı. Romanın işleyişinden dolayı şaşırdım . Bunu beklemiyordum . Biz insanoğlu açgözlü olunca yaptığımız kötü şeyler gözümüze görünmüyor. Normal bir şeymiş gibi .sanki santraçta bir sonraki hamleyi tahmin etmek gibi zannediyoruz. Ama hayat eninde sonunda bizi o açgözlülüğün içinde boğuyor. İyiki de boğuyor. Yoksa aydınlanmamız mümkün değil. Umarım açgözlülüğümüz başka hayatları bu kadar kolay mahvetmez .
Bu kitabı okumaya başladığımda beni klasik bir ortadoğu romanı beklediğini zannediyordum. Yani şöyle kötü bir durumda olan bir kız çocuğun ordan kurtulup hayatını yaşayacağını düşündüm ama tabiki öyle olmadı iyi ki de olmadı. Kitap aslında sosyal mecralardan öğrendiğimiz üsten bilgilerin derinlemesine inerek orda yaşanan olayları, hayata tutunmaya çalışan insanları anlatıyor. Kitabın genelinde fark ettiğim en üzücü şey ortadoğuda kadına verilen değerin bir hiç olduğunu ve hala aynı durumda olmamız içler acısı. Ama bazen aşkın üstünde zaman geçmesine rağmen sana tekrar geldiğini de gösterdi bu benim için beklenmedik bir seneryoydu . Ayrıca kitap aslında göçmenlerin ne kadar zor şartlarda hayata tutunmaya çalıştıklarının apaçık ortaya sermiş. Umarım ortadoğunun daha iyi zamanlarını görebileceğimiz yıllarımız olur.
Kitap aslında bildiğimiz bir çok şeyle dolu en azından kitap okuyan, araştıran herkesin az çok bileceği şeylerle dolu. Üstten bildiğimiz şeylerin derinine inerek dünyayı ,ülkeleri ,toplumu;din , dil, ırkı kullanarak nasıl algılarımızın kapatıldığını ve rahat bir şekilde manipüle edildiğimizi anlatan , derinlemesine anlaşılması gereken bir kitap. Yedire yedire okunmalı. Her şeyi özelden değilde genelden görmek gerektiğini anlatıyor. Yanı sanki toplum bir yerde, sen ona bakan bir kuşbakışı halindesin . Hayatı , olayları kuşbakışıyla görebileceğimiz gözlerimizin olması dileğiyle....
Ahh! Green Gablesten Anne , ne kadarda heyecan dolu bir karakterdin, her bir hareketin ,duruşun, düşündüğün , ifade etme şeklin hayran vericiydi. Montgomery, o kadar sade ve akıcı anlatmıştı ki doyamadım sana Anne , öyle bir hayalperestliğimi kamçıladın ki bunun için sana çok teşekkür ederim. İçimdeki o hayalperest çocuk tarafımın hala olduğunu hatırlattın. Bu benim için çok güzeldi çünkü kimse söylemesede sen bana içimdeki çocuğu yaşattığım için teşekkür ettin. Bana , hayalperestliğime dokunduğun için ve bu süreçte beni eğlendirdiğin için teşekkür ederim. Bana uğradığın bir vakitte seninle gölettin orda vakit geçirmek isterim Anne.
Bu kitap bir yolculuk kitabıydı benim için . Beni anneme yolladı, beni hayalini kurduğum yolculuklara, beni özlediğim günlere yolculuk yapmamı sağladı. Biraz buruk ,biraz kırıcıydı ama hayat buydu zaten. Biraz anadoludan bilgiler, biraz biraz her konudan ufak bilgiler aldım. Ama en çok da geçmişimden bilgi edindim. Neydi bu bilgi " geçmişimde anlam veremediklerim netleşti böylelikle gelecek daha anlamlı olacak şimdi" belki bunu hissetmemin nedeni okurken zihnimin boş olması olabilir. Umarım daha bir çok kitapta daha önemli duygular ve bilgiler edinebileceğim okumalarım olur. Güzel bir kahve ,kulağımda müziğimle bekliyor olacağım. Yağmurlu havada gelirsen çok mutlu olurum çünkü o zamanki dalgınlığımdan sadece sen alabilirsin.
