Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
Halkımı beğenmiyorum. Benim mükemmel bir devletim olsun ama devletimin tebaası olacak halk, bu çopur çocuklar, bu dişsiz ve bıkkın ağzı açık ihtiyarlar, bu söz anlamaz dinlemez kadınlardan oluşsun; olacak şey değil.