İsimsiz Şiirler I
Geceler yol olur fikrine nehrin,
Akıl seyyah gibi dolanır durur.
Ve gönül durulan o denizlerin,
İçine battıkça sükût kudurur.
Bir mâtem evinin sessizliğini,
Haykırır, susarak sanki geceler.
Ölümü... insanlar; bini, yüzbini,
Bir nefes farkıyla öyle heceler.
Yalnızlık şehrinde ağlaşanlara,
Gözlerinde yaşla arkadaş olur.
Kendini, kalbinden anlayanlara,
Şafakta ser veren bir sırdaş olur.
Ankara / 05.08.2017-02:54