20.07.2022
Biliyorum bilmediğim şeyler dışında çok büyük bir dünya olduğunu. Neredeysem orası değil yuvam. İnsan hep böyle miydi? Nerede ise oraya ait hissetmeyen, şükürsüz insanlar mıydık her zaman? Yoksa hayat çok basit miydi? Biz onu biraz zorlaştırdık sanki? Hani diyorum, nerede yalnızlık denen onca yaşanmışlıkların içerisine saklananlar. Bilerek, isteyerek gizlenmiş en derin yerde anılar. Kimse de sormaz olmuş, bir satır öncesini. 27 yaşındayım ve bitmesine çok az kaldı. Parmaklarım, “Belki şu kadar yaşarım” yazmaya cesaret edemiyor. Öyle ya hep ortalama ömür biçtiler insanlara. Herkes sonsuza dek yaşayacakmışçasına yaşarken… Geriye kalan kırk yıl mı? Otuz mu yoksa? Elli yıl daha vardır belki kim bilir? Peki ya sonra? Önemli olan geriye kalan yıllarda aynı hataları yapmamak değil midir? Sanki o yeni hatalar keşfe çıkmamış gibi. Biz onları bulamazsak da onlar bizi bulur. Defterde nereye, ne zaman gidecekleri yazılmış. Biz ona doğru yürürken, el sallıyoruz uzaktan. Yüzümüzde gülümse mi var yoksa üzgün bir çehre mi gizliyor acılarımızı? Tamamen bize bağlı değil mi? Yoksa… Belki de hatalardır bizi başarı diye şartladıklarına götüren. Bizi mutlu eden o küçük tuzaklara, bitmeyeceğini sandığımız onca şeyden sonra da akıllanmadık. Sonu vardı her şeyin, yine istedik, mutlu bir sona ulaşmayı. Kim istemez gülümseyerek ölmeyi, ölüm anında bile, kim istemez başarıya ulaşmayı?
…
13:20:07
"Korkunun inancından daha büyük büyümesine izin verdiğinde hayalini engelliyorsun." - Mary Morrissey
11:20:07
"Bir erkeğin cevaplarıyla akıllı olup olmadığını söyleyebilirsiniz. Bir erkeğin sorularıyla akıllıca olup olmadığını söyleyebilirsiniz." - Naguib Mahfouz