-Ne hale geldik ama. Nasıl da unutturdular benliğimizi. Cenazeden cenazeye, kandilden kandilden okur olduk Kur'an-ı Kerim'i, Cumadan cumaya bile değil bayramdan bayrama bıraktık namazları. Müslüman örtünürdü. Bunu biliyorduk. Yine de sorduk "Çok abartmıyor musun?" diye.
"Hem sen daha gençsin niye bu kadar siyahsın?"ları ekledik sonra da. Bırak haremlik-selamlık anlayışını, artık zina'yı bile olabilirlerden saymaya başladık.
"Sen okumuş insansın niye bunu giyiyorsun..."
"Nasıl oluyor da bunu takmana izin veriyorlar..."
"Kızım bak kimse istemez seni, nasıl evleneceksin..."
"Ayy hoca hanım da gelmiş..."
"Sen miydin kız, bende bu kadın kim diyorum..." vb. Cümlelerle hor gördük insanları. Avrupaperest zübbelerin bize moda dediklerine tonlarca para döktük. Yetmedi tesettüre de değdirdik o moda zehirinden. Aramıza binlerce başı kapalı tesettürsüz insanlar yerleştirdik.
"Benim kalbim temiz..." Dedik hep ama o anda bile vicdanımız bas bas bağırıyor, hatırlatıyordu günahlarımızı.
Nefsimizle çok sohbet ettik.
"Sende herkes gibisin işte..." lerle teselli etti bizi.
Küfürle, hakaretlerle tesettüre saldıranlar laik, kalp kırmanın haram olduğunu bildiğinden ve kâfirle münakaşaya girmeyeni, yobaz ilan ettik.
"72 Millete Aynı Gözle Bakmayan Halka Müderris Olsa Hakka Asidir" diyen Yunus bizim Yunus'umuz değildi. Çünkü biz kendi milletimize bile saygı göstermeyi bilmeyiz. Değerlerimizden ne güzel vazgeçtik.