Merve
@1mervi
Ait hissettiğin yerde çiçeklenirsin...
Adana
30 Mart
73 okur puanı
Mayıs 2022 tarihinde katıldı
"Bana şimşek kadar hızlı giden bir at arabası verin! Hadi, otur yerine uşağım, çın çın ötün arabamın minik çanları, dörtnala koşun atlarım ve beni dünyanın öbür ucuna taşıyın! Uzaklara, çok uzaklara, gözlerim görmesin hiçbir şeyi."
Sayfa 40Kitabı okudu
"Ya kendi tercihlerimizi yaşamak için ayağa kalkarız, düşe kalka da olsa , ya da başkalarının tercih ettiği ve bizim için seçtiği hayatı yaşamayı yaşamak sanarak avunuruz."
"Şarkılar söyleyen, hikâyeler anlatan, yaşamın tadını çıkaran, neşesi gözlerinden okunan insanlarla yakınlaş. Zira neşe bulaşıcıdır, insanların bunalıma, yalnızlığa, zorluklara kapılarak aksamasını önler."
Okur Takip Önerileri
"Kendi dünyasında yaşayan herkes delidir."
"Işığımı övdüler ama nasıl yandığımdan hiç söz etmediler."
"Çünkü bu dünyada değerli ne varsa içimizde yaşayan anlara dairdir ve bir kez yaşamış olan bir daha asla ölmez."
"Sen doğduktan sonra anladım ki ben annelik, korumakla eşanlamlı bir büyüyüş, bir güçleniştir. Annelik, çok üşüyen Bihter'in acıdan, soğuktan, hayattan korunmak için sarındığı yorganlar gibidir. Anneler, sadece, korurlar: açlıktan, soğuktan, pislikten, pasaklılıktan, kötülükten, bilgisizlikten... Ve korumaktan başka şey düşünmezler. Annelik artık avutulmak değil, avutmaktır. Başka kollara sığınmak değil, sığınılmaktır."
Sayfa 256Kitabı okudu
"Bana bir neden söylemedi," diye sayıklıyordu evde kendi kendine; "Bana bir neden söylemedi... Etim budum yok Varlığım, omurgam yok. Bir neden söylemeye bile gerek duymadı bana... Hiçim ben. Hiçbir şeyim. Anlamsızım. Varlığım da anlamsız.
Sayfa 182Kitabı okudu
... çünkü su istikametinin deniz olduğunu, er ya da geç oraya ulaşacağını asla unutmaz.
163 syf.
·
Puan vermedi
216 syf.
·
Puan vermedi
Yangşao çömleği
Çocuk dediğin boş bulunmaz; nitekim o, boşluğun, şaşkınlığın, ne yaptığını bilmezliğin ta kendisidir.
Duvar
Hepimizi bir örnek giydirmişlerdi. Sonra o boş alanda topladılar....
...Hepimize bir numara vermişlerdi....
... Çok sıkılıyordum, ama sanırım sıkılmak da yasaktı...
...Hepimize damga gibi birşey verdiler ve onu göğsümüze takmamızı istediler. Takmayanlar cezalandırılıyordu. Akşam eve gidince anneme damganın üstünde ne yazdığını sordum. "Mutlu Çocuk İlköğretim Okulu " dedi.
Radyo
Düşünce kütük gibi kalakalmayız; fidan gibi, boynumuzu tekrar kaldırırız. Dikiliriz, eğiliriz, kapaklanırız; ama her inişte kalkarız, her vakit düşer, her vakit yine doğruluruz.
Kütük gibi düşmeyiz; belki, fidan gibi eğiliriz.
Radyo
Belki bir sabah bizi affeder. Dikilmiş, hazır mıyız değil miyiz diye kendimizi yoklarken, kalbimizden bir an gelip geçer, belli mi olur , bir de bakarız ki hiç yaşamamışız gibi bizi affeder. Belli mi olur, bir sabah, bir akşam, bir vakit, nefesle ciğer arasında, kalemle yazı arasında, virgülle nokta arasında, kalbimizden umulmadık bir an gelip geçer; bizi o an affeder.