Herkes dışlanan azınlık tarafında olmaktansa,dışlayan çoğunluk tarafında olunca rahat ediyor.Karşı tarafta olmadığı için seviniyor.Hangi çağda,hangi toplumda olursa olsun temelde aynı.Çoğunluğun içinde olunca,eziyet haline gelen şeyleri düşünmeye gerek de kalmıyor.
Yürekten sevdiğin bir insan varsa,bir kişi olsun yeter,hayatın kurtulmuş demektir.O seni sevmese bile.
Tarih kitapları,bizim eskiden de şimdi de aynı olduğumuzu öğretir.Giyim kuşamımızda ve yaşam tarzımızda bazı farklılıklar olsa bile düşüncelerimiz ve yaptıklarımız pek değişmez.İnsan nihayetinde,genler açısından yalnızca taşıyıcıdır ve gelip geçicidir.Onlar bizi yarış atı gibi dörtnala sürerek üstümüzden geçer,kuşaktan kuşağa yollarına devam ederler.Üstelik genler,neyin iyi neyin kötü olduğunu düşünmezler.Biz mutlu da olsak,mutsuz da,onların umurunda değildir.Araç olmaktan öteye geçmeyiz ne de olsa.Onların tek derdi,neyin işlerine daha fazla yarayacağıdır.
Fakat bir şeyler fazlasıyla mükemmel olunca sonrasında mutlaka bir tepkime doğar. Dünyanın kuralı böyledir.
Anlamını açıklayamam demiyorum. Fakat sözcüklerle açıklandığı anda yitirilen anlamlar olur...