Çiğdem Koç
@4cRocus16
İstanbul Üniversitesi Eczacılık
İstanbul
80 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hayat dediğin başka nedir zaten?
Ben şuna inanıyorum ki üç buçuk günlük ömrümüzü kendimize zehir etmek için ne mazideki hayatımıza ve kaçırdığımız fırsatlara ne de istikbalin olmayacak hülyalarına kulak asmayarak bugünümüze hapsolup yaşamalıyız…
Gözümüzün kör eden yedi renktir, kulağımızı sağır eden sesler, ağzımızı paslandıran yediklerimiz, kalbimize önce coşturup sonra durduran sonsuz koşmalarımızdır.
‘Yüksek insan dışına değil içine kıymet verendir.’
Hayatta hiçbir şey umrunda ölmek için istenmez. Her şeyi yaşamamız için olmalıdır. Hatta biraz ileri gideyim, kendi yaşamamız için… Sen kafanın içindeki yokluğa o kadar saplanmışsın ki derhal uğrunda can feda edecek bir şey arayarak ikinci bir yokluğa dalmak istiyorsun! Yaşamak herkesten daha iyi, herkesten daha üstün yaşamak, insanlara hakim olarak, kuvvetli belki de biraz zalim olarak yaşamak… Dünyada bundan başka istenecek ne vardır? Hayatının bu gayeye vakfet, görürsün, nasıl birden bire canlanacaksın!
Okur Takip Önerileri
Hiçbir şey istemiyorum. Hiçbir şey bana cazip görünmüyor. Günden güne miskinleştiğimi hissediyorum ve bundan memnunum.
“Dünya, çabalarımın değerini bilmeyecektir,” dedi kendi kendine. Anlaşılmamaktan gurur duyuyordu, çünkü tüm dahiler bu bedeli ödemişlerdi.
Kimin doğru söylediği değil, kimin doğru yanıtı verdiği önemli.
“Her gün her gece binlerce ölüm yaşıyorum, birinizin bile şu kadarcık umrumunda değilim.” dedi Veronika.
İnsanların mutluluk olasılığı ne kadar yükselirse, mutsuzlukları da o kadar artıyor demek.
‘’İnsanlar neden kendi kendinden nefret eder?”
“Korkaklık belki de. Ya da hiç yakanı bırakmayan yanılmak korkusu, başkalarının senden beklediklerini gerçekleştirememek korkusu.”
Onunla birlikte geçirdiği her saniyeyi yeniden yaşıyor, birlikte bir gelecekleri olabileceğine inanmak için dayanak arıyordu.
Her insan kendi bilir çektiği acının boyutunu ya da yaşamında anlamın hepten yok olduğunu.
Yaşamındaki her şey aynıydı ve bir kez gençliği sona erdi mi hep yokuş aşağı gideceği belliydi.
Bilirsin ya, bizde adettir; her parlayan şeye çamur atarız...
Kimse yok, kimse yok ki... Dostlar mı? Hislerine, menfaatlerine uyduğun kadar...
Hayattan eski nefreti durmuş da, artık yaşamamaya karar vermiş gibi bir şey... Evvelden hayatta herkesin bulduğu neşeden mahrumdu, artık hayat da yok... Yalnız neşeyi değil, hayatı da reddetmiş.