"Biz, 'Değilmişiz' gibi yaşadığımız 'herşey'iz."
Sayfa 84
Dalgalarda boğulmak eski ürkütücülüğünü kaybetti.Her şahane hissiyatın lanet bir dublajiyla sağır oluyorum.Kendi feryadını işitemeden , ağlayamadan yumuyorum gözlerimi.Her cesedin sahibi çıkıp ,her yaşayanı sahipsiz birakıyorum.Her akla yatanın üzerini örtüp,milim kıpırdatmadan gömüyorum.Ancak fark ediyorum, ölmemişin bana hayrı yok.O yüzden, lütfen.
"Hayat en çok ,her ihtimale sahipken normali yaşayanların düşmanıdır."
“İntiharı, sırf hayatın rutininden çıkabilmek için düşünürdü. Ölüm bile yaşamak içindi.”
Hala "yaşam eski zamanlarda daha iyiydi"ye inanıyoruz.
Yeni yüzler satılmalıydı sizin için, ki son bulsun yüreğinizdeki sevgisizlik.
Sayfa 65 - OkuyanUsKitabı okuyor
Neden bu kadar zora sokuyorsun mutluluğu?
Ne yazık ki insan elinde kalanı kendisi seçmiş gibi davranmaya çok meyilli.
Sayfa 47
Yeryüzünün en sert kahvesini yapsa ve en soğuk duşunu alsa, yine de içine ve dışına yapışmış bu hüzünlü sükunetten kurtaramıyordu kendisini.
Sayfa 58 - OkuyanUsKitabı okuyor
Nereyi kimin için yuva yapıyorsun bu kadar?
Sosyal çevremizde ağırlığı olan hiçbir şeyin kalplerimize nokta kadar tesiri yok.
... sevmemeye hakkı olduğunu, istemezse sevmeyeceğini de hatırladı.
İşe giderken ben...
Coşkuyla uykulara sarılmak ve dükkanı açmak arasında sert savaşlar veriyordu. Bir müddet sonra savaşı ekmek kazandı ve çoraplarını giymeye başladı. Çoraplarını giydikten sonra biraz daha baktı yere. Tehlikeli bir hameleyle sırtını yatağın yumuşak kucağına verdi. 30 saniye boyunca içinden "Kalkmalıyım..." diye tekrarladı.
Bir buçuk saat sonra "Kalkmalıyım!" diye bağırarak zıpladı oturduğu yerde.
O zaman yerimde kim olsa aynı şeyi mi yapardı? İnsanın kendisiyle aynı fikirde olamaması ne fena...
Zayıf irade kendisini özgüven ile gösterir.