İçinden geçtiğimiz çağ diğerlerinden daha iyi ya da daha kötü değil. Telaşa mahal yok.
Sayfa 5Kitabı okudu
Neden manasız fakat gerekli her şey, mana ve gereksizlikle ağzına kadar dolduruluyor?
Sayfa 217Kitabı okudu
Hayat en çok, her ihtimale sahipken normali yaşayanların düşmanıdır.
Sayfa 147Kitabı okudu
Daha rahat bir kanepede uyumayı istemek 'hırs' olarak öğretilmişti. Fakat öğretilmeyen; 'hırs' dünyanın en rahat koltuğunda bile sizi uyutmaz.
Sayfa 133Kitabı okudu
Kendini aşağılayan tarafım çok daha güçlüdür, ama hep kaybeder
Hayat en çok, her ihtimale sahipken normali yaşayanların düşmanıdır...
Tartışmaların manasızlığını arttırarak uzadığı anlarda salondaki en yaşlı amca yüksek bir sesle söze girdi: "Her birinizi şu yamuk çay kazanına sokar, demleye demleye sikerim!!"
Sayfa 51Kitabı okudu
Kendini aşağılayan tarafım çok daha güçlüdür, ama hep kaybeder.
"Hayat en çok, her ihtimale sahipken normali yaşayanların düşmanıdır."
"Hayat en çok, her ihtimale sahipken normali yaşayanların düşmanıdır."
"İşin özeti, insanlar yıkamayacaklarını anladıkları bir duvar gördüklerinde ona çarparak ezilmesinler, o duvarı süslesinler, boyasınlar, o duvara yaslanıp uyusunlar istiyordu."
Sayfa 78Kitabı okudu
Fedakarlık, duyarlılık ve anlayış, artık ancak bir katili tasvir edebilir. Elimden gelse tüm insanlığın iyi niyetini üzerinden söker, onu sokak ortasında çırılçıplak bırakırdım. Unutmayın, bizi bu tünellerde süründüren onların fedakarlığı, duyarlılığıydı. Onların anlayışla yüzümüze gülen gözleriydi. Güzel hislerinizi bile sahiplendiler ve sizden korudular. İçinizdeki öfkeyle,çirkinlikle başbaşa bıraktılar sizi. Kendinizden utanmalıydınız. Varlığınız dinmeyen bir ağrı olmalıydı ki şefkatle kapınızı çalıp acılarınıza son verebilsinler. Yeni yüzler satılmalıydı sizin için, ki son bulsun yüreğinizdeki sevgisizlik.Birlikte yaşayan düşmanlara dönüştürüldünüz. Fakat iyilik savaşmayı da yasaklamıştı. Bu yoksunluk insan icadıdır.
Sayfa 65 - okyanus yayınlarıKitabı okudu
Birbirlerinin gözlerine baka baka kurudular bir müddet, zayıflayıp çirkinleştiler. Bir süre, bu gidişatın birbirlerinden tiksinecekleri bir noktaya varacağını düşünüp endişeye kapılsalar da çok geçmeden anladılar. Kaliteli bir sevginin tesiri altındaydılar. Neydi yani o kadar abartılan mutsuzluk. Onları hep beğenmeye, sevmeye,katlanmaya zorlayan şey, gerçekten yaşamak için lazım olan mıydı? Bunun ne denli büyük bir oyun olduğunu anlamak zor değildi. Gerçekten güzel ve yaşatan bir sevgi vardı. Yaşadıkça birikiyordu ikisinin içinde.
Sayfa 44 - okyanus yayınlarıKitabı okudu