İşe giderken ben...
Coşkuyla uykulara sarılmak ve dükkanı açmak arasında sert savaşlar veriyordu. Bir müddet sonra savaşı ekmek kazandı ve çoraplarını giymeye başladı. Çoraplarını giydikten sonra biraz daha baktı yere. Tehlikeli bir hameleyle sırtını yatağın yumuşak kucağına verdi. 30 saniye boyunca içinden "Kalkmalıyım..." diye tekrarladı.
Bir buçuk saat sonra "Kalkmalıyım!" diye bağırarak zıpladı oturduğu yerde.
O zaman yerimde kim olsa aynı şeyi mi yapardı? İnsanın kendisiyle aynı fikirde olamaması ne fena...
Zayıf irade kendisini özgüven ile gösterir.
Ne zaman 'Hayat ne kadar da güzel ' hissine kapılsanız, hayatın aslında o kadar da güzel olmadığını bilirsiniz.
İhtiyaç duyduğu konforu inkar ederek, iyiliğiyle bir köşeye sıkışmıştı. Daha rahat bir kanepede uyumayı istemek 'hırs' olarak öğretilmişti. Fakat öğretilmeyen 'hırs", dünyanın en rahat koltuğunda bile sizi uyutmaz.
Güzel hislerinizi bile sahiplendiler ve sizden korudular. İçinizdeki öfke ve çirkinlikle başbaşa bıraktılar sizi.
Mümkün mü...?
Bu dünya düzeni yıkılacak, biz yapamazsak bunu elbet birileri yapacak. Fakat biz hazırlıklı olacağız ve yenisini kuracağız. Daha adil ve merhametli olanını...
Başkasına ait bir memnuniyetin gölgesinde dinlenemezsiniz.
Bir başkasının memnuniyetiyle kendimizi kandırmamalıyız. Arzularımız, beklentilerimiz konusunda açık olmalıyız. Biz, değilmişiz gibi yaşadığımız 'her şey'iz.'
İnsanlar yıkamayacaklarını anladıkları bir duvar gördüklerinde ona çarparak ezilmesinler, o duvarı süslesinler, boyasınlar, o duvara yaslanıp uyusunlar istiyordu Gülten Hanım. Herkes için huzur, herkes için demokratik hak ve özgürlükler diliyordu sık sık.
Ne yazık ki insan elinde kalanı kendisi seçmiş gibi davranmaya çok meyilli.
Sayfa 47
Fedakarlık, duyarlılık ve anlayış, artık ancak bir katili tasvir edebilir. Elimden gelse tüm insanlığın iyi niyetini üzerinden söker, onu sokak ortasında çırılçıplak bırakırdım.
Güzel ve iyi ya da doğru olmaya çalışmayın, vazgeçin bunlardan. Sadece bir kereliğine onların yarattığı çirkin olun ve gözlerinin içine bakın. Bir gün onları tümüyle yeryüzünden sildiğimizde ancak, güzel ve iyi olma şansımız olacak. O güne kadar sadece güzel ve iyi gibi davranabiliriz.
Güzel hislerinizi bile sahiplendiler ve sizden korudular. İçinizdeki öfkeyle, çirkinlikle başbaşa bıraktılar sizi. Kendinizden utanmalıydınız. Varlığınız dinmeyen bir ağrı olmalıydı ki şefkatle kapınızı çalıp acılarınıza son verebilsinler. Yeni yüzler satılmalıydı sizin için, ki son bulsun yüreğinizdeki sevgisizlik. Birlikte yaşayan düşmanlara dönüştürüldünüz. Fakat iyilik, savaşmayı da yasaklamıştı. Beni iyi dinleyin evlatlarım. Bu yoksunluk insan icadıdır
Yahu neden bu kadar zora sokuyorsun mutluluğu?
Şiddet, zulüm artık her yerde. Paraya ve teknolojiye sahip olanların ihtiyaç duydukları zevki onlara verebilmek için yaşıyoruz. Kimse bizi dinlemiyor, kimse bizi anlamıyor onlardan başka.