İnsan bir çölü unutmaz, bir de denizi.
İçinde olanlar kadar kıyıdakileri de götürür bir gemi. Ama kimse düşünmez ki en çok gemiler kıyıyı seyreder.
Rüyaların hepsi aynı kaynaktan gelmiyor mu Hanımefendi Sabina? Gece saçının tülünü üzerime örtüyorsun. Ama sabah olunca benimle aynı rüyayı görmüyorsun.
Okur Takip Önerileri
"Kim bilir belki son görüşüdür bu onu. Aşk her zaman ilk kez görüyormuş gibi görmek değildir. "
Sayfa 178
Sükûnetini seyretmekten günlerce ayrılamayacağım bir denizdir Hanımefendi Sabina. Ama ben bu kadar rüzgârlıysam bu denizde nasıl tek dalga olmaz? Acaba yazıcı köle mi rüzgâr değildir yoksa bu rüzgâr mı bu denize göre değildir?
Sayfa 151
Kader düğüm atar, sonra da çözülmesini seyreder.
Sayfa 146
Ruhu yansıtmasa yüzlere kim bakardı?
Sayfa 102
Bunca cümle durup dururken mi düşüyor kağıdın üzerine? "Hangi yanından yara alıyorsun ki böyle kanıyorsun?"
Sayfa 85
"Kağıt elimi her kestiğinde Hanımefendi Sabina, senin diyetindir diyorum. Dokun şu kağıda ki elinin değdiği bir şeyim olsun."
Sayfa 84
"Sirayet aşkın adaletidir. "
Sayfa 82
Anlamak için kendimi yok ettim. Anlamak, sevmeyi unutmaktır. Leonardo da Vinci, insan bir şeye ancak anladıktan sonra nefret ya da sevgi duyabilir, demiş. Bundan daha yanlış, aynı zamanda da daha manalı bir söz bilmiyorum.
Sayfa 79
Çünkü gördüğüm şeylerin boyundayım ben,
Kendi boyumda değil.
Sayfa 77
Hepimiz kendi dışımızdaki koşulların tutsağıyız.
Sayfa 61
Sıkıntılı bir gecenin senfonisi
Her şey uyuyordu,evren baştan sona engin bir hataydı sanki ; ve havada salınan belli belirsiz rüzgar, var olmayan bir kışlanın üzerinde açılmış biçimsiz bir bayraktı.
Yükseklerde, havanın sesleri arasında hiçbir şeyin tarazlandığı hissediliyor, pencere kanatları, pervazların titrediği iyice duyulsun diye camları sarsıyordu.Sessiz gece, her şeyin en derinindeydi, Tanrı'nın(ya da dünyanın) mezarıydı.
Sayfa 60
İlerde bir gün gelecek olanlar daha şimdiden yaşlıydı;sadece hiç gelmeyecek olanlar gençti.
Sayfa 47