Almila Soylu

Kimsenin akışa müdahil olamadığı bu hayatta Hz İbrahim’in ateşine bir yudum su götüren karınca kadar bile umutlu olamadık en çok ona yanarım.
Reklam
Gözlerim kara bir bezle bağlanmış ,yargı gücüm dolaylı olarak elimden alınmış, çıkışı çıkmaz sokaklarından daha dar olan bir labirente salınmış gibiyim... Hata yapacağım gayriihtiyari besbelli Çünkü görmeden yapılan her şey ya hatadır ya tesadüf Ve benim nazarımda tesadüf yargısız olduğu için de hatalardan bir hatadır Bu hataları benliğimden nasıl ayrı tutacağım ise muammadır.
Hayat sıklıkla bedel ödemenin farklı tezahürlerini yaşamak değil mi ?

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Nakış nakış işlenen sızıların içinde gün ışığını görme ihtiyacı neden tükenmiyordu ? Neden her nefesimde bu ihtiyaca olan meyilim benimleydi ? Olduğu olmak için ihtiyaç sahibi olan her varlık yaşıyordur diye düşünüyorum Gün ışığına ihtiyacım var çünkü yaşıyorum Çırpınıyorum ona doğru Ama kanatlarım yoruldu Yaşıyorum ama yorgun Yaşıyorum ama
Samimiyetin bile yarım bırakıldığı bu çetrefilli hayata tutunmak ne zor... Ne zaman gideceğiz asıl yurdumuza ha ? Ne zaman güzel şeylerin bile içindeki cam kırıkları canımızı yakmayı bırakacak Ne zaman bu gidişler son bulacak Gitmek ne zaman güzel kalacak ?
Reklam
Reklam
Geri16
105 öğeden 91 ile 105 arasındakiler gösteriliyor.