Oysa soluk soluğa kaçtığım geleceğim bile , geçmişimin pençe izleriyle doluydu.
Bir yanımız da cennet , bir yanımız da cehennem varsa dünya araftır.
Okur Takip Önerileri
Önemli olan affetmek, unutmak, iyileşmek değildi. Önemli olan yalnızca ve yalnızca, geçmişi geçmişte bırakabilmek ve şu anda yaşayabilmekti, geçmişin etkilenmesine izin vermeden . Çünkü ancak o zaman geçmiş, gerçekten geçmiş olabilirdi.
Cehennem de kaybolmuş cennetin çocukları.
İyinin karşısında duran her ruh kötü müdür?
Suyun altında izler kaybolur, yaralar iyileşir
sandım. Su temizledi belki o yaraları ama yaktı da, çok yaktı canımı. Dikmeyi öğrenmedim yaralarımı, bant yapıştırıp iyileşmesinin umdum; zaten elime iğne verseler, kendime kakıp dururdum.
Cesaret, henüz sıcak bir közse ; geçmiş külleri...
“Sessiz olacak mısın?” diye sordu canavar.
“Asla,” aldığı yanıttı, kapının ardından.
Kapı kolunu zorladı. “ O zaman kıracağım
bu kapıyı!”
Kırılmadı.
O gece yalnızca kapının kolu kırılmadı.
Ama zaten gelecek, geçmişin külleri üzerine inşa edilirdi.
Kötülük bir kez seni bulduğunda, domino taşları taşları gibi deviriyor insanlara yüklediğin anlam .
Sakladıkça büyüttüğün yalan , Seni sancıyacak zehirli bir yılan...
Tanrı beni okyanuslarda boğmak istemişti . Fırtınadan sağ çıkıp kıyıya yüzdüğümde , daha neler olur da hayat yine de devam eder .
Göğüs kafesimdeki mezarlığı terk etti, tabutu boş kaldı...
Bak, onu aldım, diyordu dünya uçsuz bucaksız gökyüzünü yüzüme dikerken . Ama sen kalacaksın . Öyle bir kalacaksın ki hem de, bu uçan kuşlar , bu el ele tutuşmuş parkta koşturan çocuklar, bu renkli balonlar, rahatsız edecek seni . Bu güzel havalar dokunacak sana . Bir şey yemeye ihtiyaç duymak , yataktan kalkıp yüzünü yıkamak zorunda kalmak hep rahatsız edecek seni . Onu aldım, sen yaşayacaksın ve böyle yaşamak dokunacak kanına