Arslancığım..
Ah ! Naciye, senin benim olmanı ve yalnız benim sana bakınca başkalarının nazarı altında istihzaya dûçar olmamanı en büyük emelim olarak senden rica ederim.
Ah! Seni ne kadar sevdiğimi bilsen bana o kadar acırdın ki, bütün arzularımın hülâsası olan bu sana mâlikiyet taassubuna kızmazdın
Bırakın...
Bırakınız onlar da kendi yollarını, kendi güzergâhlarını tâyin etsinler
kendi günahlarını kendileri işlesinler, gerekiyorsa;
kendi sıfatlarını kendileri seçsinler,
kendi devirlerinin mücadelelerini kendileri versinler,
veya tarih onlara da bir sıfat versin. Bizim hikâyelerimizin kahramanları olamıyorlar, bizim hikâyelerimizin içine giremiyorlar, bizim bir Kemal Tahir romanına girmediğimiz gibi.
Onlar da kendi hikâyelerinin kahramanları olsunlar. Kendi hikâyelerini yazsınlar. Onların hayatları kendi tercihlerinin ürünü olsun. Kendi bedellerini ödesinler. Bizim yanımıza yalnızca yaralandıklarında gelsinler ve biz yalnızca yaralarını saralım onların.
