Franny ve Zooey, hepsi üstün zekalı, parlak çocuklar olan Glass ailesine mensup yedi kardeşten ikisinin başrolde olduğu, iki bölümden oluşan bir kitap.
Salinger'ın edebi tarzı sayesinde kitabın ilk bölümünde Franny'nin etine kemiğine bürünüyorsunuz. Onun girdiği bunalımı fazlasıyla hissediyorsunuz, onunla beraber sigara üstüne sigara yakıyorsunuz, Zooey'i onunla beraber aşağılayarak süzüyorsunuz...
Zooey'e geçtiğinizde işler o kadar kolay değil, nasıl olsun? Aşağıladığınız birinin yerine kendinizi koymaya başlıyorsunuz! Zooey de pek yardımcı olmuyor. Kendisinden başka kimseyi beğenmeyen, ukala, acımasızca başkalarının sorunlarıyla alay eden bir Zooey.
Zooey kısmının ilk sayfalarında iyice sinir olmaya devam edeceksiniz, ama devam ettikçe farkında olmadan çok seveceksiniz. Etrafınızda böyle birisini arayacaksınız ve bunu hâla sinir olduğunuzu düşünürken başaracak Salinger. Hangi ara Zooey'i bu derece sevebildiğinizi anlayamadan seveceksiniz.
Konu fazlasıyla sıradan sayılsa da ele alınış ve işleniş yönünden aromatik bir lezzet alacaksınız, Ömer Madra çevirisi bu aromayı yer yer biraz bozmaktadır. Dil bilenler için orjinalini okumalarını tavsiye ederim bu aromaya fazlasıyla doymaları için.
