“Tanımak? Seni gerçekten tanıyor muyum acaba? Ruhunu görmeden böyle bir soruya cevap veremem.”
Sayfa 175 - İş Bankası Kültür Yayınları, Basil HallwardKitabı okudu
İnsanoğlu kendini fazla ciddiye alıyor. İnsanlık tarihinde işlenen ilk günah budur.
Sayfa 47 - İş Bankası Kültür yayınlarıKitabı okudu
Bir kitap okudu
258 syf.
7/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
Cinayetle suçlanıp annesinin cenazesinde ağlamadı diye idam edilse ne olurdu ki?
Sayfa 109 - Can yayınlarıKitabı okudu
Başkalarının ölmesinin, bir annenin sevgisinin ne önemi vardı, onun Tanrısından, seçilen hayatlardan, yazgılardan bana neydi, değil mi ki beni ve benimle birlikte, onun gibi bana kardeşlerim olduklarını söyleyen milyarlarca ayrıcalıklıyı da tek mukadder ecel gelip bulacaktı. Anlıyor muydu, acaba anlamış mıydı?
Sayfa 108 - Can yayınlarıKitabı okudu
Ben hiçbir şeyi olmayan bir adam gibi görünebilirdim. Ama kendimden emindim her şeyden emindim, onun olduğundan daha emindim, hayatımdan, yaklaşmakta olan ölümden. Evet, elimde bir tek bu vardı benim. Ama hiç değilse bu gerçekliğe tutunuyordum ve bu da beni ayakta tutuyordu. Daha önce haklıydım, şimdi de haklıydım, her zaman da haklı olmuştum. Şimdiye kadar böyle yaşamıştım, başka türlü de yaşayabilirdim. Şunu yapmıştım, bunu yapmamıştım. Bir şeyi yapmamıştım, başka bir şeyi yapmıştım. Ne fark ederdi?
Sayfa 108 - Can yayınlarıKitabı okudu
Başını öne eğip tekrar oturdu. Bana acıdığını söyledi. Bunun bir insan için dayanılması imkânsız bir şey olduğunu düşünüyordu. Bense yalnızca onun canımı sıkmaya başladığını hissediyordum.
Sayfa 105 - Can yayınlarıKitabı okudu
Bana gelince, yardım edilmesini istemiyordum, üstelik beni ilgilendirmeyen bir konuyla ilgilenecek zamanım da yoktu.
Sayfa 105 - Can yayınlarıKitabı okudu
Her halükârda, beni gerçekten neyi ilgilendirdiğinden emin olamayabilirdim ama neyin ilgilendirmediğinden kesinlikle emindim. Ve tam da onun söyledikleri, beni ilgilendirmiyordu.
Sayfa 104 - Can yayınlarıKitabı okudu
Ölmüşse, artık beni ilgilendirmiyordu. Öldükten sonra insanların beni unutacağını nasıl çok iyi anlıyorsam, bunu da öyle doğal buluyordum. Benimle ne işleri olurdu artık. Bu fikri kabullenmenin acı olduğunu bile söyleyemezdim.
Sayfa 104 - Can yayınlarıKitabı okudu
Başkalarından daha erken ölecektim, orası aşikârdı. Ama herkesin bildiği gibi, hayat yaşamaya değmez. Aslında, doğal olarak başka kadınlar ve başka erkekler yaşamaya devam edeceklerine, üstelik bu binlerce yıl böyle sürüp gideceğine göre, ha otuz yaşında ölmüşsün ha yetmiş; bir önemi olmadığını biliyordum. Uzun lafın kısası; bu gün gibi ortada. Ha bugün olmuş ha yirmi yıl sonra, neticede ölen yine ben olacaktım. Bu noktada, akıl yürütmemde beni biraz huzursuz eden, yirmi yıl daha yaşamak fikrinin kalbimi dehşetli bir hop ettirmesiydi. Ama bu hissi bastırmak için tek yapabildiğim, yirmi yıl sonra yine o gün gelip çattığında, düşüncelerimin ne olacağını hayal etmekti. Nihayetinde madem ölüyoruz, nasıl ve ne zaman olduğunun ne önemi var, orası aşikâr.
Sayfa 103 - Can yayınlarıKitabı okudu
Artık çok geç, her zaman hep geç olacak. Çok şükür ki öyle!
Sayfa 102 - Can yayınlarıKitabı okudu
"mesele kötü insan olmak değil, ama ışığı yitiriyor insan."
Sayfa 100 - Can yayınlarıKitabı okudu