Aphrodite

İnsan bazen gider. Sevse bile. Severek gider insan, çok şey gizler kalbinde. Ama susar ve gider gizledikleriyle.
Reklam
"Yalnız adıdır düşmanım olan. Sen sensin, Montague olmasan bile. Nedir ki Montague? Ne eldir, ne ayak, ne kol, ne yüz, ne de başka bir parçası insanın... Ah, başka bir adın olsun! Ne vardır ki bir adda? Güle başka bir şey deseydik, şeker gibi mi kokardı sanki? Öyleyse Romeo'ya da Romeo demesek, o isimsiz de korurdu sahip olduğu mükemmelliğini. Romeo, çıkar at ismini, bir parçan değil o. Yerine al tüm benliğimi. "
"Böylece arındı dudaklarımdaki günah, sizinkilere değince." "Benimkilerden kaldı temizledikleri günahlar, öyleyse." "Benim dudaklarımdan gelen günahlar mı? Ah, tatlı aceleyle işlenen günah! Geri verin bana günahımı!"

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Ben küçük bir Japon balığıyım Dağınık Saç. Beni bu halimle okyanusa attılar. Küçücüktüm... Parlak turuncu devrimle küçük bedenimi, vahşi okyanus yuttu. Öldüm Özgür. Daha ilk dakikadan. Yaşayamadım. Beceremedim... Okyanustan nefret ettim. Ama Özgür... Ama seni gördüğüm an, okyanusun canı cehenneme, asıl okyanus bu dedim... Benim asıl yüzmek istediğim, asıl boğulmak istediğim, asıl ölmek istediğim okyanus bu... "
Sayfa 143 - Büşra YılmazKitabı okudu
Reklam
Reklam