Bir ruh,ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize,bizim aklımıza,hesaplarımıza danişmaya lüzum bile görmeden,meydana çıkıyordu..Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya,ruhumuzla yaşamaya başlıyorduk.O zaman bütün tereddütler,hicaplar bir tarafa bırakılıyor,ruhlar birbirleriyle kucaklaşmak için,her şeyi çiğneyerek,birbirine koşuyordu.