Ares
@Aresss
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine…
DÜ~Hukuk~3/4
25 Haziran 2001
20 kütüphaneci puanı
539 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
“-Ne iş yaparsınız?"
"- İş yapmam ben; aylakım."
Gerçek olan içimdeki bu boşluk mu? Değil! Bir şey var, ama eksile eksile var.
İnsanların kaçınılmaz ikiyüzlülüğünü görüyordum. Bir gazozluk dostlar!
Okur Takip Önerileri
Ben? Yapamam; yaşamak varken. Ben ya ararım ya da yaşarım.
Öyle rahatım ki, demişti, bu resmi bitiremeye ceğim. Bitirmesin, daha iyi. Bir sanatçının en güzel eseri hiç bitme yecek olanı değil mi?
Şimdi ben ona yokum. Olsun. Uykudaki yokluk gibi bu, geçici. Uyanınca ona daha çok varım.
"- Fotoğrafları sevmem," demişti. "İnsanın hayalini sınırlarlar; hep kendilerini düşünmeye zorlarlar bizi."
Ne yapsam turist olmaktan kurtulamıyorum. Anlıyorsun ya, turist!
Hepimiz korkağız. Korktuğumuz için severiz; korktuğumuz için yaşarız; korku yüzünden öldürürüz. En kötüsü kısa sıkıntılardan korkarız.
Aylak olamazdı.
Aylak olmak dünyanın en güç işiydi.
- Sizin başka işiniz yok mu? diye sordu.
- Hayır. Aylakım ben.
Yorgundu, güçsüzdü. Bu pis dünyada yaşadığı, ona bu yaptıklarını yaptırdıkları için kızgındı.
“Bir gün sana dünyada dayanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğretecem.”
Kelimelere herkes kendine göre bir anlam, bir değer veriyor galiba. Bu değerler aynı olmadıkça iki kişi iki ayrı dil konuşuyorlarmış gibi olmuyor mu?