"Beni öldürmeyen şey, güçlendirir" diyor Nietzsche. Onu öldürmeyen şey güçlendirdi ve duygularını devreye soktu. Yaşamı boyunca ağlamayan Nietzsche ağladı ve Nietzsche Ağladığında, kitabın sonu gelmişti. Fevkalade...
“Daha çok anlat” dedim.
“Hoşuna gidiyor mu?”
“Çok. Elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.”
“Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?”
“Gider gibi yaparız.”