Şüphesiz Reşat Nuri Anadolu insanını en iyi anlatan yazarlarımızdandır. Sanırım bunun sebebini müfettişlik görevi ile Anadolu'da gezdiği için Anadolu insanını yakından tanımasına bağlayabiliriz. Ayrıca benim okuduğum 3. Kitabı olmasına rağmen en sevdiğim Türk yazarlarından biridir. Her kitabını bambaşka bir merakla okuyorum ve okumaya devam edeceğim.
Gelelim kitabımıza “Acımak”. Hepimizin bildiği bir kelime aslında “Başkasının uğradığı veya uğrayacağı kötü bir duruma üzülmek”, “Başkasının acılı durumundan üzüntü duymak” ve “merhamet etmek” okuduğum kitapta da hem canım acıdı hem de birilerine acıdım.
Güzel, dürüst bir adamın toplum şartlarıyla ne hale geldiğini, insanların yine ne kadar kötü, riyakar ve ön yargılı olduklarını bir kitapta daha anlamış bulundum. Ya da başka bir yaklaşımda daha bulunayım. Gerçekten bize kötü gelen ya da kötü olduğu anlatılan insanları ne kadar tanıyoruz? Annemizi, babamızı, kardeşimizi, arkadaşlarımızı sahiden tanıyor muyuz? Acılarına ortak olabiliyor muyuz? Peki başka bir soru daha neden bu ön yargı? Belki en kötü görünen insanların bile aslında o kadar kötü olmadıklarını anlıyorsunuz kitapta. Söyleyecek, eleştirecek çok şey var ama ben Mürşit Bey gibi susacağım.
Açıkçası ben okumaya başlamadan önce bu kadar sıra dışı ve harika bir kitap beklemiyordum. Başka bir bakış açısı katacak bu kitap size. Bana kattığının garantisini verebilirim.
Acımayı öğrenmek için mutlaka okuyunuz.
