Bir kitap okudu
176 syf.
·
Puan vermedi
Feyza aslan tekrar paylaştı.
Mektup da yazmayacağım artık. Başkasına değiştiğimi söyleyip de ne olacak ki? Değişiyorsam, eski halimde kalmıyorum demektir; eski ben olmaktan çıkınca da belli ki tanıyanlar kalmamıştır beni.Yabancılara, beni tanımayanlara hiç yazabilir miyim?
Okur Takip Önerileri
Zaten kendimin büyük, uzamış yalnızlığı var. Dünyaya döndüremeyeceksiniz anlaşılan.. Oysa, ben bu dünyadayım. Bütün çaresizlikleriyle bu yaşamı sürdüreceğim..
Sayfa 24 - Cem yayıneviKitabı okudu
Feyza aslan tekrar paylaştı.
"İnsanları sevmemeye başladı mı insan, insan gibi yaşamayı da sevmemeye başlıyor, insan gibi çalışmayı, kazanmayı, yemeyi, içmeyi, sevişmeyi, ölmeyi."
Sayfa 60Kitabı okudu
Feyza aslan tekrar paylaştı.
Karanlık ve suskun bir gece, tıpkı hayatımın üzerine çökmüş gece gibi.
Sayfa 82Kitabı okudu
Feyza aslan tekrar paylaştı.
''Ağlama baba...Ben ölünce başka,iyi bir çocuk al...aralarından en iyisini seç,benim adımı ver...Benim yerime sev onu...''
Her sabah, Madam Rosa'nın uyandığını görmekten mutluluk duyuyordum, çünkü geceleri korkulara kapılıyordum, kendimi onsuz bulacağım diye ödüm patlıyordu.
Sayfa 49 - Agora kitaplığıKitabı okudu
395.jpg){kind=small}
Feyza aslan tekrar paylaştı.
En başından beri biliyordum. Ta en başından beri biliyordum bu hayalin gerçek olmayacağını. O kadar çok anlatırdı ki, ben de belki bir gün gerçekleştiririz hayalimizi diye umut etmeye başladım.
Sayfa 112 - Sel yayıneviKitabı okudu
...parayla bakıldığımı bilmek beni iyice sarstı. Madam Rosa;nın beni bedavaya sevdiğini, birbirimiz için bir anlam taşıdığımızı sanıyordum. Bütün bir gece ağladım; ilk büyük kederimdi bu.
"Asıl mutluluk bu olsa gerek," dedi, "ulaşmağa can attığımızın biraz öncesi..."
Sayfa 105 - MetisKitabı okudu
İnsanlar yalnız kulaklarını kullanabilecekleri halde niye gözlerini de ille katarlar dinlemelerine.
Sayfa 12 - MetisKitabı okudu
Kendimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak istiyordum. Unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli olsaydı, gözlerim kapansaydı da azar azar uykunun ötesine, mutlak hiçliğe gömülebilseydim, varlığımı artık hissedemez olacağım noktaya varsaydım, bir mürekkep damlasında, bir musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim ve sonunda dalgalar ve şekiller öyle büyürlerdi ki, hissedilemezin içinde silinir, yok olurlardı. O zaman dileğime kavuşurdum.
YkyKitabı okudu
1000Kitap'a katıldı.