Rukiye Sultan
@Askefza
"...Gönlümle oturdum da hüzünlendim..."
Kitap Mühendisi
Peyzaj Mimarı
Bursa
Şehr-i İstanbul
749 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ben düşmanım aslında sana. Ama sen düşmanına aşıksın.
İnsan
Deryanın içinde bir damlayken kendini umman zanneder. Kendi hakikatini aramaktan evvel kendini hakikati sanır. Aldanır, hem de çokça aldanır.
Okur Takip Önerileri
Oysa ben birinin gönlünde yer edecek biri olduğuma inanmamıştım hiç.
Ama tek kaybettiğim yol yürüdüğüm yol değildi, ben gönlümün yolunu da kaybetmiştim. Bir şeylere hakkıyla inanmaktan ve inandığımı yaşamaktan uzaklaşalı çok olmuştu ve bir kez yolu şaşırınca o yola yeniden girmek ve yeniden doğru yolu bulmak çok zordu. Hem insan yolu bulsa bile ve dönüp de en başa, aynı yere gelse de aynı kişi olmuyordu artık. Yani her iki manada da yolumu kaybetmiştim belki de.
Sayfa 52
Kelimelerin de canı vardır, onların da içi acır ve onlar da korurmuş insanı, anladım.
İnsan görmeden yaşayamaz sanmıştım. Oysa insan sadece gördüğünü sanıyormuş...
Mevsimine küsmüş çiçek gibi, birine soldumu birdaha açmaz insan..
Derdin büyüğü küçüğü yok, derdine atfettiğin anlam kadar kalbinde büyür derdin, derinleşir ve kök salar. Neyi dert edindiğin de karakter meselesidir, öyle zarif dertler var ki karaktersiz kimselerin kalbinde barınamaz...
İçtenlik ve muhabbetine karşılık vermeyen insanlara da şükran duymayı öğren: seçici olmayı, kimin yanında durman gerektiğini, gerçek muhatabın kim olduğunu, uzaklaşmayı, vazgeçmeyi ve yüz çevirmeyi öğrettikleri için...
Ömrüm birilerine bir şeyler anlatmakla geçti. Ama kendimi hiç anlatmadım.
Zira hayat denen tespihin taneleri her zaman istediğin gibi dizilemiyor. Bazen boşluklar oluyor, bazen de ip kopuyor taneler yere saçılıyor.
Sayfa 26
Gitmek, gelmek demekti bazı vakitler.
Kendine gelmek... Hem bütün yollar gitmek için değildi ki.
Sayfa 18