İnsan dünyaya ileriye değil geriye doğru bakmaya başladıkça kendini çöpe benzetiyor. Çöpinsan. Her şeye çöp olarak bakmaya başlayan insan. Dünya bir çöplük, ev bir çöplük, yaşam bir çöplük, hiçbir kıymetin yok, öyleyse bağışlamanın da gereği yok. Hiç yok.