Sabitlenmiş gönderi
İnsanın kendini hissettiği gibiydi dünya.
Sayfa 96
224 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yatakta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.
Sayfa 169
Şefkatin ne olduğunu keşfettiğimden beri sevdiğim her şeyi şefkate boğuyordum.
Sayfa 159
“Olsun, onu öldüreceğim.” ……………… … “Öyle değil. Kastettiğim onu kalbimde öldürmek, iyiliğini istemekten vazgeçmek. Derken bir gün ölüp gidecek.”
Sayfa 145
Bilesin ki kalbimiz kocaman olduğu sürece sevdiğimiz her şey içine sığar.
Sayfa 120
Hepimiz çocukluğumuzu yitirmiştik. Hepimiz büyüktük, büyük ve hüzünlü….
Sayfa 48
Hiçbir şey beklemiyorum, böylece hayal kırıklığına uğramıyorum.
Sayfa 46