Lokma Aleyhisselam'ın oğluna verdiği öğütte şöyle dediği rivayet edilmiştir:
"Yavrucuğum! Altın ve gümüş ateşte yanarak kirinden arınır; mü'min ise dert ve sıkıntı çekerek günahlarından arınır."
İslam söz konusu olduğunda sağınıza, solunuza bakmadan, ben uzaktayım ya da yakın olanlar gitsin demeden Hak için koşmaktır, İslam.
İbni Ebî Hatim şöyle der:
"Bedenin rahatıyla ilim elde edilemez."
Okur Takip Önerileri
Medreselerini evleri, talebelerini de manevi evlatları olarak gördüler..
Talebelikte açlık, hocalıkta uykusuzluk çektiler lakin "yorulduk" demediler.
İnsan; teknolojiyi bilgece kullanması gerekirken buluşlarının kurbanı olmuştur. Başka bir deyişle makineyi inşa eden insan, makinenin inşa ettiği bir robota dönüşmüştür.
İnsanı hayvandan ayıran en önemli özelliği onun "kendisinin farkında olan bir varlık" oluşudur.
Akıl vahyin yerine konulmuş, bir yandan insan ilahlaştırılıp ilah insanlaştırılırken diğer taraftan da din bilimleştirilmiş, bilim de dinleştirilmiş ve insanla yaratıcısı arasındaki bağ parçalanarak insanın fıtratında mevcut olan uhrevi, ulvi ve aşkın boyut yok sayılmıştır.
"Sel yüksek yerlere nasıl ulaşmazsa,
Kibirli gençte ilme ulaşamaz.."
Toprak ekip biçmek için nasıl hazırlanırsa, kalp de ilim öğrenmek için öyle temizlenip hazırlanır.
Abdullah ibnü'l Mübarek şöyle buyurdu;
"Biz ilmi dünya için öğrendik ama ilim bize dünyaya değer vermemeyi öğretti."
Bazı Selef Alimleri de şöyle demiştir :
"Biz Allah rızasını düşünmeden ilim tahsil etmeye başladık. Fakat ilim bize, kendisinin sadece Allah rızası için tahsil edileceğini öğretti."
Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
"Bir kimse bazı düşüncesizlerle ilmî tartışma yapmak veya alimlere üstün geldiğini göstermek yahut insanların ilgisini çekmek için ilim öğrenirse cehennemdeki yerine hazırlansın."
İmam Kuşeyri şöyle dedi: "Doğruluğun ve dürüstlüğün en aşağı derecesi, kişinin içiyle dışının bir olmasıdır."
Zünnûn el-Mısri şöyle demiştir:
3 şey insanın İhlas sahibi olduğunu gösterir:
~Kendisini halkın övmesi ile yermesi arasında bir fark gözetmemek.
~Yaptığı iyiliği makbul işler arasında görmemek.
~Amellerinin karşılığına dünyada da âhirette de beklememek.