Toprağı tanıyor, toprak da onu tanıyordu. Çok iyi anlaşacaklardı. Toprak ona bu randevuyu vereli neredeyse altmış yıl olmuştu; ihtiyarın ilk kazma darbestyle onu yardığı gün.
Şefkat artık burada bitmeliydi, toprak onu almalı ve saklamalıydı. Ne güzel bir istirahattı bu! Duyacağı tek ses ot saplarını ezen kuşların hafif ayaklan olacaktı. Başının üstünde kimse yürümeyecek, rahatsız edilmeden yıllarca evinde kalacaktı. Bu günlük güneşlik bir ölüm, kırların dinginliğinde sonsuz bir uykuydu
Sayfa 47Kitabı okudu
Bir kitap okudu
48 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
2024 okuma hedefini ekledi.
Okuduğun her sayfa yoğun hayatında kendin için aldığın küçük nefesler
2024 OKUMA HEDEFİ
5/24 kitap - %21 tamamlandı
5 kitap okudu
24 kitap
730 sayfa
0 inceleme
1 alıntı
13 günde 1 kitap okumalı.