American Journal of Psychotherapy, 10 (1956), s.134.
“Freudcu ortodoksluğun en yaygın yanılsamalarından biri, sonuçların kalıcılığının tedavi süresiyle orantılı olduğudur.”
…varoluşumuzun geçiciliği onu hiçbir şekilde anlamsız kılmaz ama sorumluluk getirir çünkü her şey bizim tamamen geçici olan olasılıkları fark etmemiz ve hayata geçirmemize bağlıdır.
“Halihazırda ikinci kez yaşıyormuşçasına ve ilk seferinde, şimdi olduğu gibi yanlış hareket etmek üzereymişsiniz gibi yaşayın!”
Okur Takip Önerileri
Daha kötüsünün geleceğini düşünürsün ama en kötüsü geride kalmıştır bile.
Gelecekte bir hedef görmediği için kendini çöküşe teslim eden bir insan, geçmişe dönük düşüncelerle meşgul olmaya başlar.
Bir benzerlik kurmak gerekirse, insanın acısı gazın hareketine benziyordu. Belli miktarlarda gaz, boş bir kutuya pompalandığında kutu ne kadar büyük olursa olsun onu tamamen ve eşit dağılım göstererek doldurur. Aynı şekilde ıstırap da ister küçük ister büyük olsun insan ruhunu ve bilincini tamamen doldurur. Bu yüzden de insan ıstırabının "boyutu" tamamen görelidir.
Mizah, ruhun kendini koruma savaşında bir başka silahıydı.
Bir insanın yerini başka birinin almasının olanaksızlığı anlaşıldığında, varoluşu ve yaşama devam etmesi büyük bir sorumluluk halini alıyordu.
Hatta o iyi ve saygın şeylerin değerini oluşturan şeyin, tam da o kötü, görünüşte zıt
şeylerle nahoş bir şekilde akraba, bağlantılı, ilintili olması, hatta belki de aynı öze sahip olması
mümkündü.
Kesin bir düşünür düşünmüştür aslında. Düşünmüştür de söyleyememiştir. Bazen bunu ben de yaparım.
“Bu cümlede neden bu kadar kendimi bulduğumu ben de anlamış değilim.”
Bir ağacı kesmeden evvel ondan özür dileyen insanlara dair konuşmak istemiyorum, çok duygusal olduğum düşünülüyor sonra.