Kitabın tam ortasında pandemi dönemine denk geldim ve bu stresli süreçten dolayı okumamı bir süre durdurdum, odaklanamadım. Ancak bir şekilde hayata devam etmemiz gerektiği idrakına varıp hayatıma devam etmeye çalıştım, çalışıyorum...
Kitaba gelecek olursak, öneri üzerine okuduğum bir kitaptı. Kitaplarımı okumadan önce genelde yorumlara ve konusuna bakarım, hakkındaki yazıları okurum. Bu kitap hakkında çok defa "Hayatımın kitabı" yorumunu gördüm. Kitaba bu hevesle başlamayın derim, çünkü bence benim hayatımın kitabı değil. Ancak aşırı hayranlık duyduğum bir kitap, bir yazar oldu. John Fowles'la bu şekilde tanıştım ve zihnine, kalemine hayran kaldım.
Kitabı okurken sürekli gerçek ve kurguyu ayırt etmeye çalıştım. Artık bu kurgu değildir dediğim her anın sonu hüsran.... Ancak en büyük şoku Julie yani Lily'nin de tamamen farklı bir kişi olduğu gerçeğiyle yaşadım. Ona çok inanmıştım. Tamamen sarsıldım, en az Nicko kadar...
Ve Alison'un ölmediğine dair her zaman içimde bir kırıntı vardı. Ki doğru cıktı ve bu da bana bir oh çektirdi. Ancak bu aşamada Alison ile de empati kurdum, onun o kırgınlığını da anlayabiliyorum. Fakat kitabın sonu biraz havada kalmış gibi, araştırdığımda yazarın kitabin sonunu soran ve ona mektup gönderen kişilere farklı sonlar yazdığını öğrendim :)
Beynime meşguliyet veren ve bende iz bırakan bir kitaptı. Teşekkürler Fowles...
