Şu kuytu, cinlerin mi;
Perilerin yurdu mu?
Şu yuva ki bilinmez,
Kuşları hüdhüd müdür, güvercin mi, kumru mu?
Kuşlarını, bir sabah,
Medine’ye uçurdu mu?
Ey Ebva’da yatan ölü
Bahçende açtı dünyanın
En güzel gülü;
Hatıran, uyusun çöllerin
Ilık kumlarıyla örtülü!
Dinleyene hala,
Çöller ses verir:
“Ya leyl!” susar,
Uğultular gelir.
Mersiye okur Uhud,
Kaside söyler Bedir.
Sen de, bir hac günü,
Başta Muhammed ﷺ yanında Ebubekir;
Gidenlerin yüz bin olup dönüşünü
Destan yap, ey şehir!..