Selda
@Books35
If All the World a Stage, Identity Is Nothing But a Costume
Be the change you want to see in the world.
Üniversite
İzmir
166 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"İnsanlar çok yozlaştılar, dünyadan, yaratıklardan koptular. Ölüm korkusu bitirdi onları. Başlarını bu korkudan dolayı taştan taşa vuruyorlar. Vurdukça da tozutuyorlar. İnsanlar bir gün karınca oldukları gün, karıncalar gibi alçakgönüllü oldukları gün, birbirlerini yemedikleri gün kendilerini kurtaracaklar... "
Tara Brach'ın dediği gibi: "Hayatlarımızdaki en büyük trajedi belki de, özgürlük mümkün olduğu halde yıllarımızı aynı eski kalıpların içinde tutsak kalarak geçirmemiz... İnsanları çekincesizce sevmeyi, sahici olmayı, çevremizdeki güzelliklerin tadını çıkarmayı, dans edip şarkılar söylemeyi isteyebiliriz. Ama biz her günümüzü hayatımızı eksilten iç sesleri dinleyerek geçiriyoruz."
Bizden haberi olmayan bir yığın şeyden yaratılmış olmamızdan korkuyorum, aziz dostum. Kendimizden habersiz oluşumuz bundan.
Sayfa 56
Okur Takip Önerileri
Kendimi çok az gözden kaçırdım; kendimden nefret ettim, kendime hayran oldum sonra, birlikte yaşlandık.
Sayfa 17
Daha genç olduğum ve daha kolay etkilendiğim yaşlarda babamın bana verdiği bir öğüt, o gün bugündür hiç aklımdan çıkmaz.
"Birini eleştirmeye kalktığında," demişti, "herkesin seninle aynı imkânlarla dünyaya gelmemiş olduğunu aklına getir."
Sayfa 39
"...sanki bütün hayatım boyunca yanlış melodiyle dans edip durmuşum. "
Sayfa 265
"Ümit mi? Ümit en son kötülüktür! "
Sayfa 103
Ama insanın kendi içindeki kargaşa toplumsal kargaşadan daha ürkütücüdür.
Mustafa Kemal bu konuda demiştir ki: "Asırlardan beri olduğu gibi, bugün de milletlerin cahilliğinden ve taassubundan faydalanarak, dini bin bir türlü şahsi maksat ve menfaatleri için aley olarak kullananlar vardır. Din her türlü masallardan ve yalanlardan sıyrılarak, bilgi ışığı altında aydınlanıncaya kadar din oyuncularına her yerde rastlanacaktır."
Umut etmek için, hayal kurmak için, iyi bir ömür yaşamak için hepinize gereken, kendi kendinizi inşa etmenizi öğrenmektir. Hayat denen köprüden ancak bu şekilde geçebilirsiniz.
Siz eğer bin kişi çalıştıran biriyseniz bir iktidarınız vardır ama böyle "Benim çocuğum yapsın", "Benim yeğenim başa geçsin" zihniyetiyle alakasız insanları şirketinize doldurursanız o bin kişi de işsiz kalır, siz de batarsınız.
Eğer rüzgar, bastığımız yerlerde bizden kalan son izleri de yok edecekse, neye yarardı yaşamak?
... ve Cam yarı uykuda gibi dalgın dalgın mırıldandı, nasıl da yok olduk hepimiz, yapayalnız.
Insan yüzü görmek istemiyordum; neşe ya da memnuniyet seslerinin tümü işkenceydi benim için. Yalnızlık tek avuntumdu...derin, karanlık, ölüm misali yalnızlık.
