Sabitlenmiş gönderi
“Ben daha çok kendi içimde yaşayan bir insanım... Bunun için size nazaran birkaç misli fazla yaşamış sayılırım.”
Bir kitap okudu
112 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
“Bir savaşçının kadınlarla ve çocuklarla işi olmaması gerek.”
İnsanın ruhu, zihni ve tutkuları eğer o büyük engel olmasa bir kartal misali uçmasını sağlayabilirdi. Bu büyük engel tüm zaaflarıyla kendi vücudumuzdur. Bana yüksek hedefleri olmayan tek bir genç gösterin. Yine bu binlerce hedeften ancak bir tanesi gerçekleştirilebilir. Peki neden? Çünkü bedenimiz miskinliğe ve rehavete meyillidir. Hedefe giden yolda karşılaştığımız zorluklar onu korkutur. Basit tutkuları yenip, ruhumuzu sınırlarından kurtarıp özgürleştirmek talimlerimizin ama amacını teşkil eder. İradeyi güçlendirmek onu nihai ve işe yarar bir hedefe yönlendirmek.
Günahkârların birincisiysem, acı çekenlerin de birincisiyim.
Bu dünyada bu kadar insanlık dışı acı ve dehşetin bulunduğu bir yer olduğu aklımın ucundan geçmezdi; kaderimin yükünü birazcık hafifletmek istiyorsan, Utterson, beni suskunluğumla baş başa bırak.
Zaten yara almadan bu dünyada yaşayabilmek mümkün mü? Ancak biliyorum ki insan bu yaralarla büyüyor, var oluyor. Varoluşun da, kayboluşun da altındaki imza hep bu yaralara aittir. Başarılar da, yenilgiler de bu yaraların eseri.
Ben diyememek, yani ilişkilerde kendinden çok başkalarının düşünce ve duygularına göre hareket etmek insanın bu dünyadaki varlığını inkar etmesi, var olamaması gibi bir şeydir.
“Bunu gece günlüğüme yazacağım.”
“Neyi?”
“Ateşten yananın ateşe doymadığını.”
