Ben yeniden tutamadım kendimi. Yeniden nefret edemedim senden, yine bitiremedim seni. Ne kadar desem de silemedim içimdeki sevgini.
Öyle çok özlüyorum ki seni, Fakat nasıl da mutlusundur şuan. Ahım kaldı sanıyorum ama yok herhalde, çok iyisin diye duydum. Öyle dediler işte, biraz üzüldüm ama merak etme ben de iyiyim, iyi olmaya çalışıyorum. Nasıl diyebilirim alıştım sanki biraz. Hayli zaman geçti, böyle olması gerekli, böyle oldu.
Ama bazen aklıma geliyorsun ve işte o zaman her şey yine eskiye dönüyor, bi an o kadar kötü hissediyorum ki. Ama merak etme biraz sonra geçiyor. Bana sorarsan bu nokta aklımın ucundan geçmezdi ama alışıyorum, unutuyorum.
Senden sonra neyin ne olduğunu öğrendim, saf değilim artık. Kimseye inanmıyorum, güvenmiyorum da.
Hiç yoktun fakat var olman asıl zor olan, ama olsun. Dedim ya alıştım ben. Mutlusun diye duydum ya zaten, ben de mutluyum. Çok..
Seni görmek istiyordum kısacası.
İnsan görmekle bile bazı şeylerin ağırlığına dayanabilir, avunabilir, hayal kurmaya devam edebilir. Sen anlamazsın tabii, anlamak için insanın bazı eksik yönleri olmalı.