Betimlemeleri okumayı en çok Binnur’un kitaplarında seviyorum, ama bu sefer gereksiz çok fazla cümle vardı, bu da haliyle epey sıktı. Özellikle beni rahatsız eden; Karan’ın müdüre yaptığı işkence oldu. Evet işkence diyorum, bu gerçekten ağırdı. Kitabın sonunda babasını bıçaklaması çok anlamsız geldi bana. O sahneye öyle bir geçiş yapmış ki yazar, az önce yılbaşını kutluyorlardı, bi anda babasını bıçakladı, başında masal okudu. Bunlar bir bana tuhaf geldi sanırım. Karan’ın geçmişinden kesitleri okurken bile, Mervenin iç sesi kendi hayatından bahsediyordu, biraz sinirime dokundu. Üç ve son kitabı okuduğumda umarım kafamdaki imajını değiştirebilir, Binnur için bir şansı daha hakediyor..
