Zaman ilerledikçe gelişen teknoloji hepimizi mutlu ediyor. Her an her şeye ulaşabilme ihtimali, her şeyin minicik telefonlarımızın içinde olması, hayatı inanılmaz kolaylaştırıyor. Ancak teknolojinin bu kadar ilerlemediği dönemleri gören tüm insanlarda bir "geçmişe özlem" duygusu hakim. Tüm duygular eskiden daha güzelmiş, tüm yiyecekler eskiden daha lezzetliymiş gibi geliyor bize. Peki aşktan eski zamanlardaki kadar memnun olmayışımızın sebebi ne?
Eski dönemlerde zaman geçirmiş bir insan değilim lakin kitaplar bizleri istediğimiz dönemde yaşatıyorlar. Bugün elimize bir Dostoyevski, Tolstoy aldığımızda günümüzden tek farkı Teknoloji. İnsanların dertleri, düşünceleri ve istekleri tamamen aynı.
Ve aşk! Aşk öyle hafife alınacak bir şey değildir. Ve aşkta, aşktan çok güven önemlidir. Benim kanımca insanlar 21.yy da içini açacak tek bir insan bulduğunda öpüp başına koyarken, tamamı teslimiyet olan güvene dayanan bir aşka ne tam anlamıyla cesaret edebiliyorlar ne de teslim olabiliyorlar.
Sorunun kaynağı kötüye giden dünya ve günden güne azalan güven duygusu...
Kendi adıma konuşuyorum gelecek nesilden artık çok korkuyorum,eski kafalı dediğimiz Atalarımızın zamanındaki evliliklere özenir olduk.Vaktinizi çaldım özür dilerim.İyi sabahlar.