Yine de içinde yaşayanı yansıtmıyor, daha çok iyi döşenmiş bir otel odasına benziyordu. Burada uyuyan, çalışan ve düşler kuran insanın kimliği hakkında bir şeyler anlatan ne bir iş ne de bir hobi ürünü vardı ortalıkta. Sanki Ruth burada her gün, daha önce sınıfta söylemiş olduğu gibi “yakında buradan ayrılıyorum,” diyordu.