''Çevresindeki diğer müzisyenlerin çalışmalarına, şarkılarına, performanslarına küçümsemeyle bakıyor Llewyn. Hatta kibriyle, ona her zaman kol kanat geren Gorfein’ları bile küstürebiliyor. Muhtemelen bu halinde Mike’ı kaybetmesinin de etkisi var fakat neticede Llewyn çevresindekilerle, kendisine değer verenlerle sağlıklı ilişki kuramayan bir insan.
Filmin açılışında Llewyn gibi bizim de şaşkınlıkla karşıladığımız, folk barın arka kapısında, karanlık sokakta yüzü görünmeyen şapkalı adamla yaşanan tuhaf olay da, finalde yeniden izlediğimizde, bu bağlamda anlam kazanıyor. Llewyn’in başına gelenlerin bütünüyle bir ilahi komplonun ürünü olmadığını, en azından bir kısmının kendi davranışlarının sonuçları olduğunu göstermesi, filmi bu dünyaya fazla gelen bir dehanın değerinin bilinmemesinin değil, hataları ve zaafları olan bir şarkıcının, bir insanın öyküsü haline getiriyor.''