İbrahim ider
@Dabbe
Akdeniz ünv. Türk Dili ve Edebiyatı
amasya
89 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Ahmet Abi sen de bağışla
Boynu bükük duruyorsam eğer
İçimden öyle geldiği için değil
Ama hiç değil
Ah güzel Ahmet abim benim
İnsan yaşadığı yere benzer
O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer
Suyunda yüzen balığa
Toprağını iten çiçeğe
Dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine
Konyanın beyaz
Antebin kırmızı düzlüğüne benzer
Göğüne benzer ki gözyaşları mavidir
Sorun şu ki Tanrım, gömleğim önden yırtıldı. Gömleğim önden yırtıldı ve artık hiç kimseye masumiyetimi ispat edemiyorum. Bu bir kaza sadece ve sonucu değiştirmiyor. Kuyuda saklanıyorum uzun yıllardır. Gelip geçen kervanlardan gizliyorum kendimi. Esir olmak korkusu, pazarlarda satılmak korkusu yapışıyor boğazıma. Kendi karanlığımda boğulmayı
Hakikaten muhtaç olsaydık, hakikaten sevseydik, o sık sık gelişlerinden birinde adamakıllı yakalar, bir daha gözümüzün önünden, dizimizin dibinden ayırmazdık.
Okur Takip Önerileri
dünden kalma içimdeki aşk dünden kalma bu şiir dün dediğin uzun tutulmuş şimdi şimdiyse boşalmış zaman bilmiyorum buradan nereye gidilir
Şu anda herkesle ve her şeyle ilişkisini makasla kesmiş gibi hissediyordu kendisini.
Hiçbir şeye… Kimsenin, hiç kimsenin ne yardımına, ne ilgisine ihtiyacım var… Ben… yapayalnızım… Neyse, yeter artık! Beni rahat bırakın!
Şu anda ise kendi deneyimiyle anlamıştı ki, dünyada kiminle olursa olsun yüz yüze gelmek, onun en son isteyebileceği bir şeydi.
“Kendi kendimi yiyip bitiriyorum, acı çektiriyorum kendime. Üstelik ne yaptığımın da farkında değilim… Dün de, önceki gün de, ondan önce de hep kendi kendime işkence ettim. İyileşeceğim… ve artık kendime acı çektirmeyeceğim… Ama ya bir de iyileşemezsem? Tanrım! Bütün bunlardan öylesine bıktım ki!..”
İnsanoğlu denen aşağılık yaratığın alışamayacağı hiçbir şey yok galiba!..
O zaman çarmıha gerilmek için kendi ayaklarımla gelirim sana, çünkü ben sevinçlere değil, aşağılanmalara ve gözyaşlarına susamış bir insanım!…
İnsanları aşağılamak, küçük görmek bu dünyaya özgü; öbür dünyada tıpkı Soneçka’nın yaptığı gibi üzülür, ağlarlar… Ama böylesi, sessizce yüzünüze bakılması daha acı oluyor!..
Fakir ama namuslu bir kız, namusuyla çalışarak çok bir şeyler kazanabilir mi?
İçiyorum, çünkü çok acı çekmek istiyorum!
Her insanın çalabileceği hiç değilse bir kapı olmalıdır.
Ayrıntılar çok önemli! Ayrıntılar mahveder her zaman her şeyi...