Bazen düşünüyorum da, denk geliyor. Bir ölüm haberi alıyorum, sonrası toprağın altı. Ve beraber güldüğün insanlar yok yanında. Beraber gıybet ettiklerin yok. Yok ama onun günahını sen orada tek başına vereceksin. Bazen düşünüyorum da her insan yalnızdır. Ama bu yalnızlığı unutmak için sürekli bir uğraş bulur kendine. Diziye bağlanır mesela. Niye?